“პირველი სიტყვა თქვა “დედა”, მე დამიძახა” – რას ყვება კომპოზიტორი, რომელიც რძლის გარდაცვალების შემდეგ შვილიშვილს ზრდის

ბოლო ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში კო­რო­ნა­ვირუს­მა მსოფ­ლი­ო­ში ასი ათა­სო­ბით ადა­მი­ა­ნის სი­ცო­ცხლე შე­ი­წი­რა, ათა­სო­ბით ადა­მი­ა­ნი იმ­სხვერ­პლა ვირუს­მა სა­ქარ­თვე­ლო­შიც… თუმ­ცა, მა­ნამ­დეც არა­ერთ ვირუსს, მათ შო­რის, ე.წ. “ღო­რის გრიპს” საკ­მაო ზი­ა­ნი აქვს ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის მი­ყე­ნე­ბუ­ლი, მათ შო­რის, სა­ქარ­თვე­ლო­შიც…

9 იან­ვარს 2 წელი გა­ვი­და მას შემ­დეგ, რაც სა­მე­დი­ცი­ნო უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მე­სა­მე კურ­სის სტუ­დენ­ტი, 22 წლის სა­ლო­მე ქე­მაშ­ვი­ლი ღო­რის გრიპ­მა იმ­სხვერ­პლა. მისი გარ­დაც­ვა­ლე­ბა უამ­რავ­მა ადა­მი­ან­მა გულ­თან ახ­ლოს მი­ი­ტა­ნა…

სა­ლო­მე და მისი მე­უღ­ლე, ირაკ­ლი კვა­ტა­ში­ძე 2 წლის შე­უღ­ლე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ. მათი შვი­ლი ელე­ნე, დე­დის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის დროს წლი­სა და 5 თვის იყო… და­ობ­ლე­ბულ პა­ტა­რას სა­ლო­მეს დე­დამ­თი­ლი, კომ­პო­ზი­ტო­რი მა­ნა­ნა იმე­და­ძე ზრდის, რო­მე­ლიც AMBEBI.GE-სთან ოჯა­ხის ტრა­გე­დი­ა­ზე სა­უბ­რობს:

– ეს ამ­ბა­ვი ლა­მა­ზი ზღა­პა­რი­ვით და­ი­წყო და ტრა­გი­კუ­ლად დამ­თავ­რდა… ჩვენ გარ­შე­მო ბევ­რი კარ­გი დე­დამ­თი­ლი და რძა­ლია, რომ­ლებ­საც სა­მა­გა­ლი­თო ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვთ, მაგ­რამ ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა რა­ღაც არა­რე­ა­ლუ­რად, არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად და­ი­წყო და ასე მო­უ­ლოდ­ნე­ლად, დიდი ტკი­ვი­ლით დას­რულ­და.სა­ნამ ჩვე­ნი რძა­ლი გახ­დე­ბო­და, ჩემი შვი­ლი და სა­ლო­მე მე­გობ­რე­ბი იყ­ვნენ. სა­ლო­მეს ვო­რონ­ცოვ­ზე ერ­თო­თა­ხი­ა­ნი ბინა ჰქონ­და, სა­დაც სტუ­დენ­ტო­ბის პე­რი­ოდ­ში ცხოვ­რობ­და. ჩემ­მა შვილ­მა ერთხე­ლაც სახ­ლში, რო­გორც მე­გო­ბა­რი, გა­საც­ნო­ბად მოგ­ვიყ­ვა­ნა (ვი­ცო­დი, რომ ბავ­შვებს ერ­თმა­ნე­თი უყ­ვარ­დათ). და­ნახ­ვის­თა­ნა­ვე გულ­თან ახ­ლოს მო­ვი­და და იცით, რა ვუ­თხა­რი? – სალო, მოდი, ჩვენ­თან დარ­ჩი და ინ­სტი­ტუ­ტში აქე­დან იარე, მარ­ტო ცხოვ­რობ და ცოდო ხარ-მეთ­ქი. გა­ე­ცი­ნა… მე და შენ ერ­თად, ერთ ოთახ­ში და­ვი­ძი­ნოთ, შვი­ლი­ვით მე­ყო­ლე­ბი, მარ­ტო რა­ტომ უნდა იყო-მეთ­ქი? – ეს უნებ­ლი­ედ ვუ­თხა­რი. მოკ­ლედ, შვი­ლი­ვით მი­ვი­ღე და შე­ვიყ­ვა­რე, თვი­თო­ნაც ასე­თი­ვე გან­წყო­ბით შე­მო­ვი­და ჩვენ­თან…

– დღეს, და­ობ­ლე­ბულ შვი­ლიშ­ვილს თქვენ ზრდით?

– ჩემ­მა შვი­ლებ­მა იცი­ან, ელე­ნი­კო ჩემ­თვის მათ­ზე უფრო მე­ტია. ის ახლა უკვე სამ­წლი­ნა­ხევ­რი­საა… ენა გვი­ან ამო­იდ­გა, მაგ­რამ პირ­ვე­ლი სი­ტყვა თქვა – დედა და ასე მე და­მი­ძა­ხა. ეს რომ ჩემ­მა მე­უღ­ლემ გა­ი­გო, გა­ო­ცე­ბულ­მა და­მი­ძა­ხა: გეს­მის, ბავ­შვი რას ამ­ბობ­სო? იმ წუ­თებს რა და­მა­ვი­წყებს…

მეც არ და­ვუ­შა­ლე და იცით, რა­ტომ? დე­დის სამ­ყა­რო კი და­კარ­გა, მაგ­რამ რა და­ა­შა­ვა ბავ­შვმა? ამა­ნაც თქვას ეს ჯა­დოს­ნუ­რი და სას­წა­უ­ლი სი­ტყვა – დედა. რომ გა­იზ­რდე­ბა, ყვე­ლა­ფერს გა­ათ­ვით­ცნო­ბი­ე­რებს და ბევრ რა­მეს თვი­თონ შე­ა­ფა­სებს…

განაგრძეთ კითხვა

კომენტარები

0 კომენტარები