დიმიტრის შაბათი ყველა ქრისტიანისთვის განსაკუთრებული დღეა, რადგან ამ დღეს გარდაცვლილების ხსოვნას პატივს მივაგებთ.
ეს მორწმუნეებისთვის მნიშვნელოვანია, რადგან წლის ბოლო მოსახსენიებელი შაბათია. ამ დღეს უპირველეს ყოვლისა გარდაცვლილი მშობლები მოიხსენიება. ეს ყველა ადამიანის მთავარი მოვალეობაა. უნდა გავიხსენოთ ჩვენი ბებია–ბაბუები, რომლებმაც მშობლებს სიცოცხლე მისცეს.
პირდაპირი და ირიბი ხაზით ნათესავებისთვისაც უნდა ილოცოთ. ლოცვებით მორწმუნეები უფალს გარდაცვლილების ცოდვების მიტევებას სთხოვენ. ეს სიტყვები არა მხოლოდ ახლობლებისა და ნათესავებისთვის, არამედ უცნობებისთვისაც შეგიძლიათ თქვათ. თუ ეკლესიაში წასვლას ვერ ახერხებთ, სახლში ილოცეთ. მნიშვნელოვანია, რომ გაიხსენოთ ყველა მიცვალებულის სახელი, რომელთა მოხსენება გსურთ. უმჯობესია, სახელები ქაღალდზე ჩამოწეროთ და ლოცვისას ხმამაღლა წარმოთქვათ.
შეგიძლიათ სასაფლაოზე ახვიდეთ და გარდაცვლილი ნათესავების მარადიული განსასვენებელი ადგილი გაწმინდოთ. სასულიერო პირები ამბობენ, რომ ეს აუცილებელი არაა.
უფრო მნიშვნელოვანია, რომ მათი სულებისთვის ილოცოთ. და მაინც, სასაფლაოზე წასვლა ზედმეტი არაა, თუ ამის აუცილებლობას გრძნობთ. ცოცხალი ყვავილების თაიგული გააკეთეთ. მთავარია, რომ სასაფლაოზე ხელოვნური ყვავილები არ მიიტანოთ.
დიმიტრის შაბათს ახლობლების და ნათესავების წრეში სულის მოსახსენებელი სუფრა შეგიძლიათ გაშალოთ. მხოლოდ სამარხვო კერძებია ნებადართული. ამ დღეს გაჭირვებულების ან ცხოველების დახმარება კარგია.
დიმიტრის შაბათი დიდმოწამე დიმიტრი თესალონიკელის პატივსაცემად ეწოდება, რომლის ხსენების დღე 8 ნოემბერს აღინიშნება.
დიმიტრის მშობლები ფარული ქრისტიანები იყვნენ. მათ შვილი ჯერ კიდევ პატარაობისას მონათლეს. თავად რომის კონსული გახდა და ქრისტიანობის ქადაგება დაიწყო. როცა ამის შესახებ იმპერატორმა შეიტყო, დიმიტრი დააპატიმრეს. იმპერატორი ქუჩის ბრძოლებს აწყობდა, სადაც ყოველთვის მისი მეომარი ლიუსი იმარჯვებდა.
თავის ქრისტიან ტყვეებს მასთან შებრძოლას აიძულებდა. დიმიტრის დახმარებით ერთ–ერთმა მათგანმა ლიუსის დამარცხება შეძლო. ამისთვის იმპერატორმა მისი სიკვდილით დასჯა გადაწყვიტა. ათობით შუბი ჩასცეს, სანამ თავად იდგა და ლოცულობდა. აქედან მოდის ამ დღეს ბრძოლებში დაღუპული ჯარისკაცებისთვის ლოცვის ტრადიცია.