ჟურნალისტი თამარ ჩერგოლეიშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს.
”1. საზოგადოებრივი აზრის გასაგებად ვიყენებ სოციოლოგიურ კვლევას.
2. ფეისბუქით საზოგადოების აზრს არ ვიგებ და ვისაც ჰგონია, რომ იგებს, ყველას იდიოტად ვთვლი.
3. ფეისბუქს ვიყენებ:
ა) ჩემი დიდებული და ხშირად არაპოპულარული აზრების გასავრცელებლად;
ბ) ამ აზრების მიხედვით, გონიერი თანამოაზრეების საპოვნელად (ამიტომ მაქვს კედელი ღია, რომ ჩემი ჭკუის ხალხი ჩავიჭირო);
გ) საკუთარი, ხშირად არაპოპულარული აზრების მხარდამჭერთა ბაზის შესაქმნელად.
ყოველივე ზემოდან გამომდინარე, ვბრძანებ:
1. გამოხატვის თავისუფლება არ ნიშნავს ჩემთან ლაპარაკის უფლებას!
გამოხატეთ რაც გაგიხარდებათ, სადაც გაგიხარდებათ, უბრალოდ ჩემს კულტივირებულ სივრცეს ამისთვის ვერ გამოიყენებთ, თუ მე არ მინდა
– ჩემს კედელზე გამოხატვის უფლება ბუნებაში არ არსებობს.
2. ჩემი ფეისბუქის გვერდი არ არის მედია – ჩემი საკომუნიკაციო არხია
და ვიყენებ ჩემნაირების საპოვნელად.
3. მედია არის ტაბულა და პროფესიონალურად და თანასწორად აშუქებს ყველას, მიუხედავად მათი პოლიტიკური გემოვნებისა, ან აფილაციისა.
4. მედია, რომელიც პატრონის საკომუნიკაციო არხია და არა ამომრჩევლის ინფორმირების საშუალება – არ არის მედია, არის პატრონის სოცმედია ფეიჯი და შესაბამისად, როგორც მედიას, ნუ განიხილავთ,”-წერს ჩერგოლეიშვილი