“ვნახე ადამიანები, რომელთაც მთელი ცხოვრება გვერდით ვედექი, ზუსტად ერთ წუთში გააქრეს ყველაფერი და ჩემს თვალდახუჭულ მტრებად იქცნენ” – ამის შესახებ საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკის დირქტორი და მწერალი გიორგი კეკელიძე წერს.
“ბოლო ორი წლის მანძილზე, ცუდი ყველაფერი ვნახე. ვნახე ადამიანები, რომელთაც მთელი ცხოვრება გვერდით ვედექი, ზუსტად ერთ წუთში გააქრეს ყველაფერი და ჩემს თვალდახუჭულ მტრებად იქცნენ. იყვნენ ისეთებიც, რომელთათვის საკუთარი თავიც გამირისკავს და სიკვდილის პირას მყოფიც არ მომიკითხეს. მე მათ ვაპატიე. იყო არაერთი, მოვიდა სხვათაშორისი მზერით და უკვე ფეხზე წამომდგარს მომესალმა. მეც გავუღიმე და მივესალმე. მაგრამ პატიება ვერ უშველის ფიქრს, რომ ადამიანი შეიძლება ზოგადად ასეთი არსებაა – სისხლისმსმელი, გაუთვალისწინებელი და უნდო – სულერთია რას დაირქმევს – ლიბერალს, კონსერვატორს თუ მეჩონგურეს. და განწირულიც კი ვიყავი ასეთი ფიქრისთვის, როცა გამოჩნდა ხალხი, რომელთაც თითქმის არ ვიცნობდი, არც არაფერი გამიკეთებია მათთვის და უპირობოდ გვერდით მედგნენ. ზოგჯერ ამ ადამიანებზეც მოგიყვებით. აგერ ორი მათგანი: გენრი დოლიძე და როინ აბუსელიძე შესანიშნავი პოეტები და მოქალაქეები ბათუმიდან,”- წერს მწერალი გიორგი კეკელიძე სოციალურ ქსელში.
