ჟურნალისტი, დათო ლიკლიკაძე:
“რანაირი ქალაქია…როგორ ყველაფერს უცნაურს ამ ქალაქში მოიგონებენ. მაგალითად ყველაზე ლამაზი ქალის, გულო ყიფიანის სადღეგრძელოს ამ ქალაქში თავმომწონე მამაკაცები სუფრაზე ფეხზე ადგომით და ვარდის ფურცლებით სვამდნენ.
გესმით? ვარდის ფურცლებითო კაცოო….
ვარდის ფურცლებით, ასე პატარ პატარა ყლუპებით ისმებოდა გულო ყიფიანის სადღეგრძელო. ისეთი ლამაზი იყო, ისეთი მომაჯადოვებელი ხმა ქონდა და ისეთი შარმი, მე მაგალითად ხშირად ავდევნებივარ (ჩემზე ათეულობით წლებით უფროს) გულო ყიფიანს. იმ იმედით, რომ იქნებ იმ მაგიური ღიმილით დავეჯილდოვებინე, იქნებ მისი ფრანგული სუნამოს სუნი უფრო ხარბად მესუნთქა, რომელსაც თეატრიდან გამოსული მთელს მოედანზე აფრქვევდა… იქნებ მისი ხავერდოვანი, დაშაქრული ხმაც გამეგონა… ავედევნებოდი და თან სუნთქვა მქონდა შეკრული, რათა მასთან ერთად ასევე მესმინა მისი თაობის ლამაზ ქალებზე, ლამარა დადიანზე, ტაჩუ ლომინაძეზე. ლამარა ვაშაკიძეზე….
ღმერთოოო, მართლა რა სილამაზის და სათნოების ნაზავი იყოოოო….
ნეტა რანაირად იდგნენ კაცები ფეხზე და როგორ სვამდნენ ვარდის ფურცლებით გულო ყიფიანის სადღეგრძელოს. ნეტა დღეს თუ დალიეს ვარდის ფურცლებიდან, როცა უკანსაკნელ გზაზე მიაცილებდნენ გულო ყიფიანს.
ბატონებო და ქალბატონებო! დღეს ქუთაისში ყველაზე ლამაზი ქალი, გულო ყიფიანი დაკრძალეს!”