მსახიობი ლევან სუხიტაშვილი საზოგადოებამ რეალითი შოუდან – “ამტანი” გაიცნო და შეიყვარა. დღემდე სწორედ რეალით შოუში გაცნობილ გოგოსთან ერთად შექმნილი ოჯახი აქვს. მიაჩნია, რომ ჩაკეტილ სივრცეში, ადამიანის სულის წაკითხვაა შესაძლებელი. შესაბამისად, მეორე ნახევრის შერჩევისას არ შემცდარა – ამ ყოველივეზე ლევანი ჟურნალ გზას ესაუბრა:
ჟურნალისტი: რეალითი შოუში – “ამტანი” მონაწილეობისას ცხოვრების რა ეტაპზე იყავი და პროექტში რა მიზნით შეხვედი?
სუხიტაშვილი: მაშინ თეატრალურ უნივერსიტეტში ვსწავლობდი. შეყვარებული მყავდა. ისიც თეატრალურში სწავლობდა. მიუხედავად იმისა, რომ “ამტანის” წინა სეზონი ახალი დასრულებული იყო, ეკრანზე მხოლოდ რამდენჯერმე მქონდა თვალი მოკრული – მაგრად “მეკიდა”. სხვანაირი ტიპი ვიყავი: ჩემი ცხოვრება მიყვარდა, ჩემი “გარეკვები” მქონდა, არაფერი მიჭირდა, არაფერი მაგიჟებდა… “ამტანის” მეორე სეზონი (რომელშიც გავიმარჯვე) რომ დაიწყო, ჩემი დიდი ხნის ძმაკაცი გადამეკიდა – კასტინგზე გავიდეთ, უშენოდ არ წავალო. რაღაცებს გეგმავდა… 3 დღის განმავლობაში რომ არ მომეშვა, დავთანხმდი. ისე მოხდა, რომ კასტინგი გავიარე, ჩემმა ძმაკაცმა კი – ვერა… პროექტის დასრულების მერე, ეგვიპტის საგზურებიც მომცეს. ეგვიპტიდან დაბრუნებულს აქ ვალები დამხვდა, მოგებული თანხის ნაწილი ეკლესიას ვაჩუქე… ჩემს ძმაკაცს განსაკუთრებულად ღირებული რომ არაფერი შეხვდა, მაგრად “გაუტყდა”, რაც ძალიან მეწყინა – ეს თავადაც იცის. ასეთი რაღაცები არ “მევასება”… წლების მერე, ჩემთან თავად მოვიდა. შესარიგებელი არც არაფერი გვქონია. უბრალოდ, მაშინ ის ახალგაზრდული “პონტი” ცუდად მოხდა. ეგ იყო და ეგ… ძალიან კარგი ადამიანია.
ჟურნალისტი: უშუალოდ, პროექტში მონაწილეობის შესახებაც გვითხარი – როგორ განვითარდა მოვლენები?
სუხიტაშვილი: პროექტის სპეციფიკა ასეთი იყო: ყოველკვირა თითო მონაწილეს აგდებდნენ და ახლით ანაცვლებდნენ. პირველი მონაწილე ბიჭი “გავარდა” თუ არა, დამირეკეს. ყაზბეგში ვიყავი. ჩემი უარის გასამართლებლად, ხან რა მიზეზი ვთქვი, ხან – რა, მაგრამ კონტრაქტზე ხელი მოწერილი მქონდა (ჯარიმა საკმაოდ დიდი თანხა იყო). ამიტომ იძულებული გავხდი, ყაზბეგიდან ავბარგებულიყავი გაბუტული და პროექტში შევსულიყავი… პრომო ვიდეოში ვამბობდი, – დაკეტილ სივრცეს და უქალობას ვერ ავიტან-მეთქი (იცინის). ერთი სული მქონდა, მონაწილეებს “აუთსაიდერად” დავესახელებინე და შოუ დამეტოვებინა. საერთოდ არ მაინტერესებდა, ვინ იყვნენ. სხვა მონაწილეები პროექტში რომ შედიოდნენ, ცდილობდნენ, ერთმანეთის კეთილგანწყობა დაემსახურებინათ, ერთმანეთის ქება-დიდებაში იყვნენ, მე კი შესვლისას რომ მკითხეს, გარეთ რა ხდებოდა, ყველას ყველაფერი გულწრფელად ვუთხარი, მაყურებლები რას ფიქრობდნენ. შედეგად, საერთოდ ყველა დამებოღმა. სამაგიეროდ, მათი თამაშის ფონზე, მაყურებლებმა ჩემი გულწრფელობა ისე დადებითად აღიქვა, რომ ხალხის სატელეფონო ზარების დიდი რაოდენობის გამო, იმუნიტეტი მქონდა – პროექტს ვერ მატოვებინებდნენ. პირველ კვირას პროექტიდან გასაგდებად ყველა მონაწილემ მე დამასახელა (გრეტას და ჩემი ახლა უკვე მეუღლის – მაკას გარდა)… გეგმავდნენ, “ამტანიდან” როგორ გავეგდე. მეც ეს მინდოდა, მაგრამ პროექტის დასრულებამდე 2 კვირა რომ დარჩა, ვიფიქრე, ბარემ მოვიგებ-მეთქი. ბოლოს “ამტანში” ბუხუნძელასთან ერთად დავრჩი. უსაყვარლესი გოგოა. მაშინ ძალიან ვაწვალებდი. ახლა ვუხდი ბოდიშს (იცინის)… მაკა ძალიან მომწონდა. როცა 4 კედელშუა ხარ, 1 დღე 5-6 თვეს უდრის – ყველაფერს სხვაგვარად ხედავ, ადამიანის სულის წაკითხვას შეძლებ… ჩაკეტილ სივრცეში, 15-20 დღეში ყველა “გაიშიფრება” – ვერ ითამაშებ. “ამტანში” ყველა “გაიშიფრა”. იქიდან შემომრჩა მაკა (რომელიც ახლა ჩემი მეუღლეა), ლეკინო, რომელიც დღემდე ჩემი ძმაკაცია (მისი ბავშვის ნათლია ვარ) და კიდევ, 1-2 ადამიანი, ვისთანაც ვმეგობრობ და პატივს ვცემ… პროექტის დასრულებიდან მალევე მე და მაკა შევუღლდით. სამწუხაროდ, იმ გოგონას, ვისთანაც “ამტანში” შესვლამდე ურთიერთობა მქონდა, დავშორდი. ჩემი საქციელის შემრცხვა, რადგან სხვა შემიყვარდა…
წყარო: gza.kvirispalitra.ge