3 მარტი ველური ბუნების საერთაშორისო დღეა. მისი მიზანი მსოფლიოს ველური ფლორისა და ფაუნის დაცვა და გადარჩენაა.
უსწორმასწორო გზას ვაშლოვანის ნაკრძალში მივყავართ. იმისთვის, რომ რეინჯერებმა ქურციკებს იგივე ჯეირანებს მიაგნონ, ჯერ ხეობა უნდა გაიარონ და სამუხის ველზე აღმოჩნდენ, თუმცა 60 წლის წინ მათი პოვნა საქართველოს ველურ ბუნებაში შეუძლებელი იყო.
ვაჟიკო ყოჩიაშვილი ბუნების დაცვის მსოფლიო ფონდის (WWF) პროგრამაში 2015 წლიდანაა ჩართული. ის პროექტში ქურციკების მონიტორინგის სპეციალისტია და ვაშლოვანის ნაკრძალში მათ აკვირდება. ამბობს რომ ქურციკების ქცევას უკვე კარგად იცნობს, რაც ველზე მათ მიგნებას უადვილებს.
„ივრის ზეგანზე ბიომრავაფეროვნების აღდგენის საქმეში ქურციკის ფაქტორი უმნიშვნელოვანესია, იგი საქართველოში დაახლოებით ნახევარი საუკუნის წინ გადაშენდა, ჩემი კონკრეტული საქმიანობა კი მოიცავს ქურციკების მონიტორინგს, ამ ტერიტორიაზე მათი პოვნას, გადაადგილების შესწავალას, შესაბამისი პრევენციული ზომების დაგეგმვასა და ამ პროგრამის ხელშეწყობას“,-ამბობს მსოფლიო ბუნების ფონდში (WWF), ქურციკების მონიტორინგის სპეციალისტი ვაჟიკო ყოჩიაშვილი.
პროგრამა 2014 წელს მეზობელი აზერბაიჯანის მონაწილეობით დაიწყო. ქურციკები აზერბაიჯანიდან საქართველოში გადმოჰყავდათ და გარემოს აჩვევდნენ. მას შემდეგ, საქართველოს ტერიტორიაზე, ქურციკების მეექვსე თაობა გაჩნდა.
„ეტაპობრივად ხდებოდა ქურციკების გაშვება ამ ადგილებში, საქართველო-აზერბაიჯანის სასაზღვრო მონაკვეთში, ჯამში დაახლოებით 80 მდე ინდივიდია შემოყვანილი, ხოლო საქართველოში მათი პოპულაცია 150 ინდივიდს აღწევს, სამუხის ველი კი მათთვის იდიალურ საბინადრო ჰაბიტატს წარმოადგენს“,- ამბობს ვაჟიკო ყოჩიაშვილი
წყარო: ევრონიუსი