“ეკლესიის მიღმა დარჩენილი ადამიანები უფრო ჰუმანურები არიან, ვიდრე ისინი, ვინც საკურთხევლის წინ იატაკს თავს ურტყამენ, მეტანიებით!” – ამის შესახებ სასულიერო პირი პეტრე კოლხი წერს.
“არავითარი აზრი არ გააჩნია გარეგნულ მარხვას, ლოცვას და ეკლესიურ ცხოვრებას… ფარისევლობა და სიყალბე, განსაკუთრებით ქრისტეს გზაზე, სულს კიდევ უფრო მეტად ამახინჯებს და ანადგურებს…
ზუსტად ამიტომ, ე.წ. მრევლი ყველაზე დაუნდობელი და გაბოროტებული აღმოჩნდა… შინაგანად არ ეთანხმება იმას, რასაც გარეგნულად აკეთებს… თუ ბაგეებით მამაო ჩვენოს ლოცულობს, გულში შურისძიებაზე ოცნებობს და ღმერთს ევედრება, ყველა გაანადგუროს, ვინც მას არ მოსწონს… თუ მარხვაში ხორცს არ ჭამს, სამაგიეროდ შიგნით შურით სკდება და სხვის ცხოვრებას მრისხანე თვალებით მიირთმევს!..
შედეგიც უმძიმესია… ეკლესიის მიღმა დარჩენილი ადამიანები უფრო ჰუმანურები არიან, ვიდრე ისინი, ვინც საკურთხევლის წინ იატაკს თავს ურტყამენ, მეტანიებით!…
თუ გული სიკეთით და სიყვარულით არ გაქვს სავსე, შეიძლება ტაძარში სიარულმა უარესად დაგამძიმოს!..”