„წლები გავიდა უკვე და ბოლომდე მაინც ვერ ვხვდები, რომ დედა აღარ მყავს. ვერ მოვამთავრე დედა, როგორც ცოცხალი ჩემში. არც საფლავის ნახვა მიყვარს ხშირად ამიტომ. ყველაზე სევდიანი ის კი არაა, რომ დედის სიკვდილს ბოლომდე ვერ ვწვდები, არამედ ის, რომ მხოლოდ დედას სიკვდილის მერე მივხვდი, რომ მამა გარდაცვლილია და როცა დედას ვიხსენებ, როგორც ცოცხალ ტკივილს, მამას ვგლოვობ, რომელიც დედამ “მომიკლა” და რადგან დედა მუდმივად ჩემშია, ყოველდღე მტკივა მამა.
დედაჩემის დაბადებისდღეა დღეს.
ყვითელი ნარცისი იყო მისი საყვარელი ყვავილი. ყველა დაბადებისდღეზე ვყიდულობდი მისთვის. საფლავზეც ყვითელი ნარცისები დამაქვს“ , – წერს ფანჯიკიძე.
238 ნახვა
