გიორგი ნაზღაიძე ჟურნალ “თბილისელებთან” ინტერვიუში უცნაურ ამბავს იხსენებს:
“გუშინწინ ქუჩაში მივდიოდი და ადამიანმა დახმარება მთხოვა. დამეზარა ჩანთის გახსნა და ფულის ამოღება და არ მაქვს-მეთქი, ვუთხარი. არ მესიამოვნა ჩემგან ეს საქციელი. განა დამენანა, უბრალოდ, გაჩერება დამეზარა. სწრაფად მივდიოდი და მოკლედ, მოვიტყუე. ზოგადად, ბევრი რამ არის, რაც არ უნდა გამეკეთებინა, მაგრამ ძალიან მძიმე, ისეთი, რომ ეკლესიაში გაქცევასა და მონანიებაზე მეფიქრა, არ ჩამიდენია.
თუმცა, ადამიანები ყოველდღიურად ვაკეთებთ ისეთ რამეებს, რაც კარგი იქნებოდა, რომ არ გაგვეკეთებინა. თუ მაინც ჩამიდენია – სხვისი ქცევის საპასუხოდ. ვიღაცას თუ ცუდი გაუკეთებია ჩემთვის, მისთვის მეც შესაბამისი პასუხი გამიცია და ამას არასდროს ვნანობ”, – ამბობს ნაზღაიძე.