ადვოკატი მიხეილ რამიშვილი წლების წინ სანდრო გირგვლიანის ოჯახის უფლებებს იცავდა. ჟურნალ “გზასთან” ის საინტერესო ამბავს იხსენებს:
„ არაერთი საქმე მქონია, მაგრამ ყველაზე მძიმე სანდრო გირგვლიანის მკვლელობის საქმე იყო. ვიცავდი ირინა ენუქიძის ინტერესებს. კარგი ურთიერთობა მქონდა მასთან, საოცარი ადამიანი იყო. ვერ წარმოიდგენთ, რამხელა ძალა დავინახე მასში. გურამი მამაჩემის მეგობარი იყო და ძალიან გაუხარდა, რომ ჩავერთე. რაც შრომატევადი საქმე იყო, მე გავაკეთე და გადავიტანე. მერე შალვა შავგულიძე ჩაერთო, ხოლო სტრასბურგის საკითხებში – ადვოკატი დავით ჯანდიერი. ამ საქმეში რომ ჩავერთე, იანვარი იყო და მაშინ ჩემი მეუღლე ფეხმძიმედ გახლდათ მეორე შვილზე… ყოველდღე მათ სახლში დავდიოდი, მაგრამ მეუღლის ფეხმძიმობაზე არაფერი მითქვამს, მერე ივნისში ბიჭი შეგვეძინა და თურმე ქალბატონმა ირინა ენუქიძემ გაიგო ჩემი შვილის დაბადება. ერთ დღეს მათთან რომ მივედი, მისაყვედურა, ერთხელაც არ დაგცდენია, შვილი რომ შეგეძინა, რატომ არ მითხარი, ბიჭის მამა რომ გახდიო? პატარა ზარდახშა გამოიღო უჯრიდან, ბრილიანტის ბეჭედი ამოიღო, მომცა და მითხრა, – ეს იყოს ჩვენი მომავალი რძლისთვის, შენი შვილის ცოლისთვის. მე სანდრო აღარ მყავს და მინდა, მას აჩუქოო. “ჭიდაობა” დავიწყე, მაგრამ გამაჩერა: ნუ მეჭიდავებიო. მის ნაჩუქარ ბეჭედს ახლა მე ვინახავ რძლისთვის, არასოდეს დავთმობ, რადგან დიდი საგანძურია ჩემთვის. ირინა ფანტასტიკური ქალბატონი იყო, დიდებული დედა და სიცოცხლის ბოლომდე იბრძოდა შვილის მკვლელების დასასჯელად. დიდი ბრძოლით მივაღწიეთ იმ სიმართლეს, რისთვისაც ამდენი წელი ვიბრძოლეთ. მართალია, ბევრ დაუნახავ ადამიანს ავიწყდება და ცილს მწამებენ, “ნაციონალიც” კი გამხადეს, მაგრამ არა უშავს, ეს რომ სიმართლე არ არის, ყველა ნაბიჯზე დამტკიცდა.“ – აღნიშნავს მიხეილ რამიშვილი.
წყარო: კვირის პალიტრა