ბლოგერი გურამ შეროზია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს და საქართველოდან ხალხის გადინების საკითხს ეხმაურება:
“ადამიანები მიდიან და უკან აღარ ბრუნდებიან. თან, გაგიკვირდებათ და – ბანკირები, პოლიციელები, საჯარო მოხელეები, ლექტორები, ყველა.
ვინმე “გადამყვანს” 12-15 ათასებს უხდიან, რომ მექსიკაში შეაღწიონ, იქედან კი როგორმე ოცნების ქვეყანაში მოხვდნენ. ხან რეიდი ემთხვევა, აბრუნებენ, მერე ისევ ცდიან. მერე რომელიღაც ქვეყანა ბორტზე აღარ უშვებს, გაურკვეველი მიზეზით, ისევ ხარჯები, ისევ გაურკვევლობა. ხან “გადამყვანია” გადამგდები, ხან რამე სხვა ხდება.
მექსიკაში მოხვედრის მერე ყველაზე დიდი ამბები იწყება. წელამდე წყალში შეტოპვა, ჩუმი და გრძელი გზა, გზად გვამები შეგხვდებათ, ან ისეთი სანახაობები, რომ ტირილი გინდა, მაგრამ უკან დახევა გვიანია.
მერე ჩაბარება და იქ ლოდინი, გაუსაძლის პორობებში. ხან მთელი ოჯახები, მცირეწლოვანი შვილებით. ახლა, კიდევ შერბილებულად ვწერ, რისი გამოვლა უწევთ – ოცნების ქვეყანა აშშ-მდე მოსახვედრად, რომელიც სულ ბოლო გამოსავლად ესახებათ.
ადამიანები მიდიან და უკან აღარ ბრუნდებიან. თან, ეს ყველაფერი წინასწარვე იციან, მაგრამ უღირთ! წარმოიდგინეთ, აქ რა პირობებში უწევდათ ცხოვრება, რომ ამხელა რამეების გაღება უღირთ, მერე კი ნულიდან იწყებენ ცხოვრებას.
არ ვიცი, რა ვთქვა” – წერს შეროზია