გთავაზობთ მწერალ ლუკა ბაქანიძის იუმორისტულ ჟანრში გადაწყვეტილ სცენარს -“ჩემი დაგეგმილ-მოფიქრებული პუტინის მკვლელობის გეგმა:”
“ჩავდივართ რუსეთში. ვპოულობთ პავლიაშვილ სოსოს. ვარწმუნებთ რომ ღარიბაშვილმა გამოგვაგზავნა. რა თქმა უნდა, იჯერებს ისეთი დებილი *ლეა. “ჩერეზ” სოსო გავდივართ ლავროვზე. შევდივართ ლავროვთან. ვაწეინებთ გალის პლანს. ხვეწნას რომ დაიწყებს, ოღონდ ახლა მიშველე და არ მოვკვდე, ყველაფერს ვიკისრებო, ვპირდებით, რომ ჭიქა არყით გავუნეიტრალებთ “პრიხოდს”, თუ პუტინის ბუნკერში შესასვლელ პაროლს იტყვის. ამბობს. არ ვაძლევთ არაყს და ლავროვი კომაში ვარდება. ვიცვამთ ლავროვის ზმანებს და მივეშურებით პუტინთან. ბუნკერთან ვკერავთ ლავროვის როჟას და ვამბობთ პაროლს. გვიშვებენ. ვუახლოვდებით პუტინს და ვეუბნებით: – გასპაძინ პუტინ! – და? – გვეხმიანება პუტინი. – ხუინაა! – ვღრიალებთ ბოლო ხმაზე და ჯიბიდან ვიღებთ ვოლოდიმირ ზელენსკის ფოტოს. პუტინს შიშისგან გული უსკდება და კვდება. ჩავეხუტებით პუტინის გვამს და ვიღებთ სელფს. ამ დროს დიდი ალბათობით ოთახში შემოდის თინა კანდელაკი, ტყავის ტრუსიკით და მათრახით. ჩვენს დანახვაზე ეჭვი შეიპყრობს და კითხულობს : – რა ხდება აქა? – ჩვენ ვუყვირით: – რა უნდა ხდებოდეს ქალო, ვერა ხედავ, ვზასაობთ! აჰა, გასაგებია, – მშვიდდება კანდელაკი და გადის. გამოვდივართ ბუნკერიდან და მივდივართ ქეთა თოფურიასთან. გზაში შავი მარკერით ვიხატავთ ულვაშს და თოფურიას ვარწმუნებთ, რომ ჯგუფ ა-სტუდიოს წევრი ვართ, რომელსაც თბილისში მოუკვდა ბებია. ქეთა თოფურია ტირის, კერძო თვითმფრინავს შოულობს და გვიშვებს ბებიასთან თბილისში, პანაშვიდზე. მოვდივართ თბილისში და ფბ-ზე ვპოსტავთ, რომ პუტინს დედა მეეტ*ნა. ირაკლი კობახიძე პოსტს კითხულობს და დიდი ფსიქიკური სტრესისაგან მელოტდება. შემდეგ კი საგიჟეთში კეტავენ. სადაც ყოველ დღე გვერდით პალატიდან ესმის ვიღაცის სიმღერა: კუუ, კუ, კუუ, მელოტი კუუ! იქ ხომ მომღერალი უცნობი ზის…
ეეეჰ, ამ ჭიქით ასე აგხდენოდეთ ოცნებები, ძმებო და დებო”