ჟურნალისტი მერაბ მეტრეველი სოციალურ ქსელში ახალ პოსტს აქვეყნებს.
ის პოლიტიკური ერთიანობის საკითხს ეხება.
„პოლიტოკური სპექტრი და სალომე ზურაბიშვილიც რაც მალე მორჩრბიან საუბარს ამ უაზრო საყოველთაო ერთიანობაზე, მით უკეთესი იქნება და ნაკლები დრო გაიფლანგება სისულელეში.
რით ვერ გაიგეთ, რომ არ გამოვა არანარი ერთიანობა ნაცებთან ერთად. ამას აქვს რამდენიმე მიზეზი:
1) მათთან ერთიანობა პრაგმატულად არის წამგებიანი, რადგან საქართველოს მოსახლოების დიდი ნაწილი მათ უბრალოდ ვერ იტანს (ახლა არ დამიწყოთ, რომ ეს ბიძინას პროპაგანდის შედეგიაო. ბიძინა ჯერ კიდევ ნაცებს აფინანსებდა და მიშას უჭერდა მხარს საპტეზიდენტო არჩევნებში, როცა ეს ხალხი ნაცებს უკვე ვერ იტანდა. ანდა, რა მნიშვნელობა აქვს გამომწვევ მიზეზს? ეს ხომ ფაქტს ვერ ცვლის? 12 წელი რომ საფრთხობელას როლში ხარ და დღესაც შენს მიერ ჩადენილი დანაშაულების, თუ გადაცდომებოს ვითომ გამოძიებით იწერს ქულებს მმართველი რეჟიმი, ეს ჩემი პრობლრმაა, თუ შენი?).
ამას ისიც ემატება, რომ სწორედ მათი ცუდი სახელის გამოყენებით ცდილობს რეჟიმი სხვა პარტიების და მთელი ოპოზიციური სპექტრის დისკრედიტაციას. ნაცები ამაზე სხვა პარტიებს ეუბნებიან, ნუ დაკომპლექსდებით, დაიკოდეთ, რაღა დროს ჩვენს დანაშულზე საუბარია, 12 წელი გავიდაო.
კი გავიდა 12 წელი, მაგრამ ეს ყველაფერი ისევ მუშაობს, რადგან წარმოუდგენელია იმდენად ბევრ ადამიანს შეეხო პიარადად ნაცების რეჟიმი (9 წელში ამდენი როგორ მოასწრეს, კია საკვირველი). რომ არ მუშაობდეს, “ოცნება” ამდენ დროს კი არ დახარჯავდა ნაცებზე საუბარზე? კვლევებს ატარებენ და ხედავენ, რომ მუშაობს და თქვენ იძახეთ, რაღა დროს ნაცებიაო!
2) ნაცების მიზნები და ამოცანები დიდწილად აცდენილია დანარჩენი პარტიების და სალომე ზურაბიშვილის მიზნებს. მათი მთავარი მიზანია მიშას გამოხსნა და ხრლისიფლებაში დაბრუნება, რაც სრულიად ლეგიტიმური მიზნებია მათი გადმოსახედიდიან, რადგან მიშა მათი ლიდერია და ლიდერს ფეხებზე ხომ არ დაიკიდებენ?
მაგრამ სხვა პარტიები არათუ მიშას ხელისუფლებაში დაბრუნების მიზანს არ იზიარებენ, არამედ ზოგი მას პილიტპატიმრადაც კი არ აღიარებს. ამ თემაზე თანხმობის მიღწევა შეუძლებელია და თანხმობის გარეშე რა ერთიანობა წარმოგიდგენიათ?
შესაბამისად უნდა მორჩეს ამ ერთიანობაზე ლაპარაკი, ოპოზიცამ ორი ფრონტი გააკეთოს და ორი ფრონტუდსნ შეუტიოს ხელისუფლებას.
ერთი ფრონტი უნდა იყოს ლელო-გახარია-სალომე, ხოლო მეორე ფრონტი – ნაცები და ყოფილი ნაცები.
ამისთვის საჭიროა “ლელო” საბოლოდ ჩამოყალიბდეს ნაცებთან დაკავშირებით (გახარია დიდი ხანია ჩამოყალიბებულია) და დაანებოს მათთან ენის მოჩლექით საუბარს თავი“, – წერს მეტრეველი.
პოლიტოკური სპექტრი და სალომე ზურაბიშვილიც რაც მალე მორჩრბიან საუბარს ამ უაზრო საყოველთაო ერთიანობაზე, მით უკეთესი იქნება და ნაკლები დრო გაიფლანგება სისულელეში.
რით ვერ გაიგეთ, რომ არ გამოვა არანარი ერთიანობა ნაცებთან ერთად. ამას აქვს რამდენიმე მიზეზი:
1) მათთან ერთიანობა პრაგმატულად არის წამგებიანი, რადგან საქართველოს მოსახლოების დიდი ნაწილი მათ უბრალოდ ვერ იტანს (ახლა არ დამიწყოთ, რომ ეს ბიძინას პროპაგანდის შედეგიაო. ბიძინა ჯერ კიდევ ნაცებს აფინანსებდა და მიშას უჭერდა მხარს საპტეზიდენტო არჩევნებში, როცა ეს ხალხი ნაცებს უკვე ვერ იტანდა. ანდა, რა მნიშვნელობა აქვს გამომწვევ მიზეზს? ეს ხომ ფაქტს ვერ ცვლის? 12 წელი რომ საფრთხობელას როლში ხარ და დღესაც შენს მიერ ჩადენილი დანაშაულების, თუ გადაცდომებოს ვითომ გამოძიებით იწერს ქულებს მმართველი რეჟიმი, ეს ჩემი პრობლრმაა, თუ შენი?).
ამას ისიც ემატება, რომ სწორედ მათი ცუდი სახელის გამოყენებით ცდილობს რეჟიმი სხვა პარტიების და მთელი ოპოზიციური სპექტრის დისკრედიტაციას. ნაცები ამაზე სხვა პარტიებს ეუბნებიან, ნუ დაკომპლექსდებით, დაიკოდეთ, რაღა დროს ჩვენს დანაშულზე საუბარია, 12 წელი გავიდაო.
კი გავიდა 12 წელი, მაგრამ ეს ყველაფერი ისევ მუშაობს, რადგან წარმოუდგენელია იმდენად ბევრ ადამიანს შეეხო პიარადად ნაცების რეჟიმი (9 წელში ამდენი როგორ მოასწრეს, კია საკვირველი). რომ არ მუშაობდეს, “ოცნება” ამდენ დროს კი არ დახარჯავდა ნაცებზე საუბარზე? კვლევებს ატარებენ და ხედავენ, რომ მუშაობს და თქვენ იძახეთ, რაღა დროს ნაცებიაო!
2) ნაცების მიზნები და ამოცანები დიდწილად აცდენილია დანარჩენი პარტიების და სალომე ზურაბიშვილის მიზნებს. მათი მთავარი მიზანია მიშას გამოხსნა და ხრლისიფლებაში დაბრუნება, რაც სრულიად ლეგიტიმური მიზნებია მათი გადმოსახედიდიან, რადგან მიშა მათი ლიდერია და ლიდერს ფეხებზე ხომ არ დაიკიდებენ?
მაგრამ სხვა პარტიები არათუ მიშას ხელისუფლებაში დაბრუნების მიზანს არ იზიარებენ, არამედ ზოგი მას პილიტპატიმრადაც კი არ აღიარებს. ამ თემაზე თანხმობის მიღწევა შეუძლებელია და თანხმობის გარეშე რა ერთიანობა წარმოგიდგენიათ?
შესაბამისად უნდა მორჩეს ამ ერთიანობაზე ლაპარაკი, ოპოზიცამ ორი ფრონტი გააკეთოს და ორი ფრონტუდსნ შეუტიოს ხელისუფლებას.
ერთი ფრონტი უნდა იყოს ლელო-გახარია-სალომე, ხოლო მეორე ფრონტი – ნაცები და ყოფილი ნაცები.
ამისთვის საჭიროა “ლელო” საბოლოდ ჩამოყალიბდეს ნაცებთან დაკავშირებით (გახარია დიდი ხანია ჩამოყალიბებულია) და დაანებოს მათთან ენის მოჩლექით საუბარს თავი.