თინა ხიდაშელი, რომელიც არჩევნების დღეს აზერბაიჯანის ქართულ სოფლებში იმყოფებოდა და მოვლენებს იქ აკვირდებოდა, სოციალურ ქსელში იმ დარღვევებზე წერს, რაც ადგილზე ნახა.
“რა მოხდა 26-ში? ცოტა არეულად კი გამოვა ალბათ მაგრამ მაინც დავწერ. ბევრი ადამიანი წერს აქ საკუთარ ისტორიას, იმას რაც თავისი თვალით ნახეს და გამოცადეს. ყველაფერი იყო პრიმიტიულად. ჩვენ კახეთის აზერბაიჯანულ სოფლებში ვიყავით. ჩემი პატარა გუნდით წავედით იქ სადაც ველოდით დიდ სიშლეგეებს.
რა ვნახეთ:
20-30 კაცი უბნების ეზოებში მთელი დღე, რომლებიც აკონტროლებდნენ ყველა მომსვლელ წამსვლელს;
უმრავლესობა მოდიოდა პასპორტით;
უბანში შესვლამდე პატარა ფურცლებზე ამობეჭდილ ნომრებს უდებდნენ პასპორტში. სავარაუდოდ სწორედ იმ პირადობების რომელიც აკრიფეს მანამდე;
ეზოში შეკრებილი კაცები ხშირად და უკონტროლოდ გადაადგილდებოდნენ უბანზე, გარეთ ხმაური და ქაოსი იყო მუდმივად, ყურადღების გადასატანად;— დამკვირვებელი როგორი სალი კლდეც არ უნდა ყოფილიყო ერთდროულად შესასვლელში პირადობას, მარკირებას, რეგისტრატორს ვერ გააკონტროლებდა; უბრალოდ გამორიცხულია;
სარეგისტრაციო მაგიდის კონტროლი პრაქტიკულად წარმოუდგენელი იყო რადგან ისევ და ისევ მუდმივი ქაოსის და ათეულობით გაუგებარი ადამიანის იქ ყოფნის პირობებში და 3 რეგისტრატორით შენ ქვითარზე ამობეჭდილი ფოტოს ყველა ამომრჩეველთან იდენტიფიცირებას ვერ შეძლებ, როგორი მაგარი და გაწვრთნილი დამკვირვებელიც არ უნდა იყო;
არავინ ეხმარება დამკვირვებელს. ყველა მტრულადაა განწყობილი.
შესაბამისად ათასობით პირადი ნომერი ჰქონდათ აკრეფილი მოწმობებით.
***
ამ პასპორტში ჩადებული პატარა ქაღალდებით ეს ეზოებში შეკრებილი ადამიანები ქაოსის დროს 3-4ჯერ შედიან უბანზე და აძლევენ ხმას.შეცდომაა იმის დაჯერება რომ ადგილობრივი რამეს გიშველის. როცა ქვეყანაში დაშინება და შანტაჟი ჩვეულებრივად მოსულა, ის იქ რჩება სისტემასთან და ადგილობრივ ტროლებთან მარტო და შესაბამისად რისკი დიდია. იქ რომელი პარტიიდან ხარ დიდი მნიშვნელობა არ აქვს!
გარედან უნდა ჩაიყვანო ადამიანი. რისკი ისაა რომ ბევრი ხმა იკარგება ასე! მაგრამ სხვაგვარად ხმებს ვერ დაიცავ! ვერც ორმაგ და სამმაგ ხმის მიცემას შეაჩერებ, მეზობელს და ნაცნობს ვერ უპირისპირდება.მერე ფოტოებსაც დავდებ, ვიდეოსაც.ა მასობაში ჩვენ სრულიად არასაჭირო ცოდნას ვიძენთ, გამოცდილებას ვაგროვებთ რომელიც არაფერში გვჭირდება ნაცვლად იმისა კარგი საქმის კეთებაში დავსპეციალიზდეთ” – წერს ხიდაშელი.