ბლოგერი გურამ შეროზია სოციალურ ქსელში წერს:
“ეს ორი დღე, რაკი ავადაც ვარ, მაგრამ საქმეებსაც ვერ გადავდებდი – მიწევდა გასვლები. დედაჩემმა წამართვა მანქანის გასაღები – საჭესთან სიცხემ არ აგიწიოს და ტვინი არ მიასხაო. მშვენიერი ამბავი იყო, მომადგებოდა ტაქსი კართან, შევხტებოდი უკან თბილად, მომიყვანდა სადარბაზომდე…
მოკლედ, გამოვიძახე, ვურეკავ და მელაპარაკება რუსულად. მეთქი ოპა, მაინც ინგლისურად ვპასუხობ. ჩავჯექი და შემხვდა უსაყვარლესი კაცი. იმდენი ბოდიში იხადა. გარდაბნელი ვარო, მანდედან ჩამოვდივარ თბილისში სატაქსაობო, არ ვიცი სხვა ენა და აბა რა ვქნაო??? გავბრაზდი ჩემს თავზეც, ენაზე რატომ გავღიზიანდიმეთქი. ვანუგეშე, კარგი შეფასებაც დავუწერე და შემეცოდა კიდეც, წარმომიდგენია რამდენ ჰეითს იტანს ამის გამო ჩემს ყაზახ, უკრაინელ, უზბეკ, ბელარუს და სხვა მეგობრებთან, თუ ინგლისური და ესპანური არ იციან – მეც რუსულად ვკონტაქტობ. თავიდან მერიდებოდა და ქუჩაში ვჩუმდებოდით, მერე დავფიქრდი და რა მარაზმია? გაბედოს და ვინმემ რამე მითხრას? oqupantis enaa!!! პუტინმა დააპატენტა ენა?”