2019 წლის 20 ივნისს დაზარალებულმა, მაკო გომურმა, ექიმ გიორგი ღოღობერიძის რუბრიკაში – „როგორ გადავრჩი“ – თავისი ამბის, მკურნალობისა და ამჟამინდელი მდგომარეობის შესახებ ისაუბრა.
მაკო გომური:
„პირველად როდესაც საავადმყოფოში გადამიყვანეს, შემოვიდნენ მთავარი ექიმები, ერთი თვალის ქირურგი, მეორე ყბა-სახის. იმდენად იცოდნენ როგორ უნდა ესაუბრათ ჩემთან, აეხსნათ სიტუაცია, როგორ უნდა ეთქვათ ჩემთვის რა მოხდა და რა პრობლემის წინაშე ვიდექი, პირველი მუხტი საავამდყოფოდან გამომყვა.
იქ სხვა დაზარალებულებიც იყვნენ და ქირურგმა მთხოვა, მოდი, შენც იყავი ამათი ფსიქოლოგიო. იცოდნენ როგორ ემუშავათ, რომ ნაკლები სტრესით გავსულიყავი იქიდან. ყოველთვის ვამბობ, რომ ამ ექიმების ძალიან მადლიერი ვარ.
დამეხმარა ოჯახიც, სახლში მიმქონდა მთელი ბრაზი და ნეგატივი და ამ ყველაფერს იტანდნენ. ძალიან ბევრ რამეს გავუძელი და მყარად დავხვდი.“
კითხვაზე – თუ რას ეტყოდა იმ ადამიანს, ვისმა გასროლილმა ტყვიამაც ასე დააზარალა – მაკო პასუხობს:
„არაფერს არ ვეტყოდი, მარტო მე ხომ არ ვიქნებოდი, ვისაც მისი გასროლილი ტყვია მოხვდა, არ ვიცი რა უნდა ვუთხრა, რომ ემპათიურად მიუდგეს. არ დავხარჯავდი სიტყვებს“.
რაც შეეხება მაკოს ამჟამინდელი მდგომარეობას, ამასთან დაკავშირებით მან თქვა:
„ბოლოს გერმანიაში რომ ვიყავი, მითხრეს, რომ მეტი პლასტიკური ოპერაცია აღარ ჩატარდება, უბრალოდ წელიწადში ერთხელ მჭირდება ექიმთან ვიზიტი, ეს აქაც შეიძლება, რომ რამე ანთებითი პროცესი არ წავიდეს. მეორე თვალი ჯანმრთელია, უბრალოდ ერთ თვალზე რომ გადადის დატვირთვა მეღლება ხოლმე, თან სათვალეს არ ვხმარობ.
ახლა სტუდენტი ვარ, მაგრამ თვალმა ძალიან შემიშალა ხელი, ფიზიკური დატვირთვა არ შეიძლება. თან სამწვერა ნერვის ანთება განმივითარდა. ბევრჯერ დავიწყე სწავლა და მივატოვე. ახლა ისევ აღვიდგინე თავი. მინდა, რომ ბოლომდე მივიყვანო. ბავშვთა ფსიქოლოგი მინდა ვიყო, არჩევანის წინაშე არასოდეს ვყოფილვარ, რომ ვაბარებდი, გააზრებულად ვიცოდი, რაც მინდოდა“.