„დღეს ქალის ფოტოგრაფობა და არც მისი ომში საქმიანობა აღარავის უკვირს. მით უფრო, რომ საქართველოშიც გვყავს ასეთი ფოტოგრაფები… საუკუნის წინ კი, ეს ყველაფერი მართლაც უჩვეულო იყო.
1914-1918 წლებში I მსოფლიო ომი ფოტოფირზე სწორედ ქართველმა ქალმა – ნინო ჯორჯაძემ აღბეჭდა. ის ფრონტზე 30 წლის ასაკში მოხალისედ, მოწყალების დად წავიდა და თან წაიღო ძმის, პორუჩიკ გიორგი ჯორჯაძის “კოდაკის“ წარმოების ფოტოაპარატი. იმხანად ის მოყვარული ფოტოგრაფი გახლდათ, რომელსაც ეს საქმე ძმისგან ჰქონდა ნასწავლი. გარდა იმისა, რომ დაჭრილებს ბრძოლის ველზე ეხმარებოდა, ომის უმძიმეს ეპიზოდებს ფირზე აღბეჭდავდა. ასე გახდა ის პირველი ქართველი ფოტოგრაფი ქალი.
ნინო ჯორჯაძე1884 წელს, თბილისში ცნობილი მეღვინის, ზაქარია ჯორჯაძისა და თამარ ბაგრატიონ-მუხრანელის ოჯახში დაიბადა. მიიღო საკმაოდ კარგი განათლება. თავდაპირველად თბილისის იმპერატორ ნიკოლოზ I-ის სახელობის ამიერკავკასიის ქალთა ინსტიტუტში სწავლობდა, ხოლო 1902-1908 წლებში – შვეიცარიის ერთ-ერთ პანსიონში, მუსიკალური განათლება მიიღო ვენის კონსერვატორიასა და პარიზში, სორბონის უნივერსიტეტში (ფორტეპიანოს განხრით). 1910 წელს საფრანგეთში ფრანგული ენის დასახვეწად ბათუმი-მარსელის რეისით ზღვით გაემგზავრა (მოგზაურობა თავის დღიურებში აღწერა). გასული საუკუნის 10-იან წლებში თბილისში, მიხეილის საავადმყოფოში, წითელი ჯვრის მოწყალების დის კურსები გაიარა. I მსოფლიო ომის დაწყების შემდეგ, 1914 წელს კი, როგორც აღვნიშნეთ, მოწყალების დად კავკასიის ფრონტზე წავიდა. მსახურობდა სარიყამიშის საევაკუაციო პუნქტში, შემდეგ კავკასიის წითელი ჯვრის II მოწინავე რაზმში. ომის წლებში ძმის ფოტოაპარატით საოცარი სურათების სერია შექმნა, რომელიც საბრძოლო მოქმედებებსა და ფრონტისპირა გარემოს ასახავს…“ კითხვა განაგრძეთ ბმულზე