ყველი რძის კონცენტრირებული ცილებია. ის შეიცავს ადვილად მოსანელებელ ცილებსა და ცხიმებს, მდიდარია კალციუმით, ფოსფორითა და სხვა მინერალური ნივთიერებებით, A და B ჯგუფის ვიტამინებით. ყველის მიღების ტექნოლოგია რამდენიმე ეტაპს მოიცავს. ესენია: რძის ასაჭრელად მომზადება, აჭრა, ზედმეტი შრატის მოცილება, მიღებული შენადედის დაჭრა, ფორმირება, დაწნეხა, დამარილება და დამწიფება. ყველი პასტერიზებული საღი რძისგან უნდა დამზადდეს. განასხვავებენ მაგარ და წათხის ყველებს. ჩვენში უფრო მეტად წათხის ყველია მიღებული, ხოლო მისი ერთ-ერთი სახეობა, სულგუნი, მოგეხსენებათ, ჩვენი ნაციონალური პროდუქტია. წათხიანი ყველები ნაკლებცხიმიანია. ცხიმიანი ყველი ნაკლებ მარილს იღებს. მარილიანი ყველი, შესაბამისად, ნაკლებცხიმიანია.
დიასახლისები ყველის შესანახაად, დამარილების ხერხს მიმართავენ. ხშირია შემთხვევა, როდესაც ყველი მლაშდება, საბედნიეროდ, არსებობს რამდენიმე ხერხი, რითაც შევძლებთ გამკლავებას ამ უსიამოვნო შედეგისაგან.
1. დაჭერით ყველი ნაჭრებადდა გამოუცვალეთ წყალი ხშირად.
2. დაჭერით ნაჭრებად, დაასხით წყალი რომელშიც გახსნილია 2 სუფრის კოვზი ძმარი 2 ჩაის კოვზი შაქარი.