მსახიობი და მწერალი, მოცეკვავე, თბილისის კოლორიტი, გივი სიხარულიძე, ქართულ პოლიტიკაზე თამამად ლაპარაკობს და ამბობს, რომ მისი სანუკვარი ოცნება ქართველების ერთად ყოფნა, შერიგება და მორიგებაა.
– ბატონო გივი, რა განცდა გეუფლებათ, როცა დღევანდელ საქართველოზე ფიქრობთ და ჩვენს პოლიტიკოსებს აკვირდებით?
– როგორც ყველა ქართველს, ჩვენი ქვეყნის ბედი და მომავალი მეც მაღელვებს. რა თქმა უნდა, ქართველ პოლიტიკოსებზე ჩემი შეხედულები მაქვს. მე თვითონ, პოლიტიკოსი არა ვარ, მაგრამ ერთი რამ ზუსტად ვიცი: თუ ღვთის რწმენა არ გვექნება, ნორმალურ სახელმწიფოს ვერ ავაშენებთ, უფრო მეტიც – სახელმწიფოდ ვერ შევდგებით… და თუ უფლის რწმენა გვექნება, ერთმანეთის მტრობას მოვიშლით და ამ ქვეყნის მომავლისთვის ყველა ერთად ვიბრძოლებთ, ყველაფერს შევძლებთ. ჩემი მოსაზრება ასეთია: პოზიციაც და ოპოზიციაც ერთად უნდა იყოს შედუღაბებული და ყველა ამ ქვეყნისთვის იღვწოდეს. ოღონდ, ყოველგვარი დაპირისპირების, ლანძღვა-გინების და ცემა-ტყეპის გარეშე. ასე ხდება ყველა ცივილურ ქვეყანაში.
– თუმცა, ჩვენთან ყველაფერი სხვაგვარადაა: ერთი მხარე მეორეს უპირისპირდება და უმტკიცებს, რომ ქვეყნის მოღალატე, აგენტი და ჯაშუშია…
– იცით, რას ვფიქრობ? – საქართველო ყველას უყვარს, მაგრამ ჩვენს ოპოზიციას არასწორი პოლიტიკა აქვს არჩეული. კიდევ კარგი, რომ ჩვენი დღევანდელი მთავრობა სწორად მართავს ქვეყანას. ღმერთმა ქნას, რომ ორივე მხარე – ოპოზიციაც და პოზიციაც გაძლიერდეს. კიდევ ვიმეორებ: მე პოლიტიკოსი არ ვარ, მაგრამ ზუსტად ვიცი – ცემა-ტყეპით და მუშტი-კრივით საქვეყნო საქმე არ უნდა წყდებოდეს. ძალიან მინდა, რომ ჩემს სამშობლოში ყველა სერიოზული საქმე დიალოგის და მოლაპარაკების გზით კეთდებოდეს. იმისათვის, რომ დავიბრუნოთ, რაც დაკარგული გვაქვს, ბრძენი მთავრობა გვჭირდება – ბრძენი პრეზიდენტი, ბრძენი პრემიერ-მინისტრი… გვყავს ასეთი პრეზიდენტი? – სამწუხაროდ, არა, მაგრამ კიდევ კარგი, რომ პრემიერ-მინისტრი ჭკვიანი გვყავს. რაღაცნაირად მჯერა, რომ ჩვენი მთავრობა და პრემიერი იმდენს მოახერხებენ, რომ საქართველო წინ წავა, მჯერა, რომ ბოლო კეთილი იქნება.
