“გურიაზე როცა ვლაპარაკობ, საკუთარ თავზე ვყვები.. ყოველგვარი სამძიმარი ხელოვნურად მეჩვენება და არაკმარად…” – ასე ეხმაურება გურიაში მომხდარ სტიქიურ უბედურებას ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორი, მწერალი, გიორგი კეკელიძე.
“გურია ჩემთვის ის ადგილია, სადაც საკუთარი თავს შევხვდი პირველად – პირველ ტკივილს და სიხარულს ჩამოვართვი ხელი, პირველ სიყვარულს და სიძულვილს. გურიაზე როცა ვლაპარაკობ, საკუთარ თავზე ვყვები – შესაბამისად ყოველგვარი სამძიმარი ხელოვნურად მეჩვენება და არაკმარად. ამიტომაც ვწერ ასე გვიან და არამხოლოდ ამიტომ – თუ რამის ან ვინმეს ზიდვა არ შეუძლია სიტყვას, საკუთარი თავის პირველ რიგში.
ასე დაემთხვა, რომ მე და ლევან კოღუაშვილი ჩვენი ფილმისთვის საბოლოო დიალოგებს ვწერდით ამ სტიქიისას და ეს დიალოგები იოლად მკარნახობდა ყველა იმ წუთს და განცდას, რასაც ოთხმოცდაათიანების გურული სევდა და ღიმილი გულისხმობდა.
ჰოდა, მაშინდელი გადარჩენის ძალა, ვფიქრობ, ახლაც შემოგვრჩა და წამოვდგებით.
ჩემი სამძიმარი გარდაცვლილების ოჯახებს და გვერდით დგომის სურვილი და განზრახვა – დაზარალებულებს – რასაც, ცხადია რომ, საჯაროს არასდროს გავხდი” – წერს კეკელიძე.
