აქტივისტი დომენიკ მანგო სოციალურ ქსელში ახალ, ვრცელ პოსტს აქვეყნებს.
ის საუბრობს მსხვერპლზე, რომელიც მან საკუთარი არის დასაცავად გაიღო.
„თქვენ წარმოდგენაც არ გაქვთ მე რამხელა მსხვერპლი მაქვს გაღებული ჩემი აზრის დასაცავად. ამ ბრბოსთან ჭიდილს მთელი ჩემი ცხოვრების დრო, ენერგია, ნერვები და თავმოყვარეობა ეწირებოდა ყოველთვის. სრულიად უმეცარ და ბნელ ადამიანებთან უიმედო ბრძოლაში, უიმედო სიმართლის შთაგონების მცდელობაში და ძალიან საშიშ სიღრმეებში შესვლაში. არცერთ პოლიტიკოსს და არცერთ საჯარო პირს არ ჰქონია თმენის ვალდებულებით იმდენი ასატანი, რამდენიც მე მქონდა და დღემდე მაქვს ხალხისგან ამ ბრძოლაში. ზოგი ლაჩარი დღემდე გარდაცვლილ დედას მაგინებს და დღემდე უპასუხოდ რჩება. განა არ მესმის და არ ვიცი, რომ ეს ჩემს მიერ ნატვირთი პასუხისმგებლობა და გაღებული მსხვერპლია ამ ხალხისთვის. მხოლოდ ლაჩრებს არ შეუძლია იმის გაგება, თუ როგორ საჯიჯგნად მაქვს მიგდებული ჩემი თავი და თავის სიყვარული ამ საუკუნეების მანძილზე მოტყუებული, გასაცოდავებული, წაქცეული და გასრესილი ხალხისთვის, რომელიც განწირულია იგივე ჭაობში ჩარჩენისთვის. ზოგი მხდალი მოდის და მეუბნება, გინება გსიამოვნებსო. ასე ჰგონია თავისი პატარა ჭკუით – მისთვის ხომ უცხოა თავდადება იდეის გამო. არც ერთხელ არ შემიბრუნებია უკან გინება, არასდროს არ გადამიხდია სამაგიერო. ეს ხალხი უნდა გეცოდებოდეს, არაფრის მცოდნე და მქონე ხალხია, რომელსაც ყველაზე მეტად არ უყვარს საკუთარი უმეცრების შეხსენება. ყველაფერს აკეთებენ, ოღონდ ლაფი მოგცხონ და ჩაგათრიონ თავიანთ ჭაობში, რომ მათნაირად გაქციონ. არასოდეს დამიხევია უკან და არც ვაპირებ. ერთი ნაბიჯია მორალური სიკვდილისკენ ამათი ჭყლაპუნის გამო უკან დახევა. გავა დრო და წარსულში დარჩება გენმოდიფიცირებული, გარყვნილი ხალხი. მოვა დრო და იქნება თაობა, რომელიც თავის სათქმელს იტყვის და ერთბაშად ალაგმავს ამ თვითმარქვია, საწყალი ხალხით მოსარგებლე ნაძირლებს, რომლებიც ხან ანაფორებით, ხან კიდევ სხვა თანამდებობებით კიდევ უფრო დრეკენ და ასაცოდავებენ მათ. ყველაფერი ერთით იწყება და ასე იყო ყოველთვის, ჩემი მსხვერპლი კი ამაოდ არ დარჩება“, – წერს ის.
