მიუსაფარ ცხოველთა პოპულაციის მართვის კახეთის, შუა ქართლის, სამცხე-ჯავახეთისა და ქვემო ქართლის ცენტრის კონცეპტუალური პროექტის თანაავტორი, ლაშა გეგეჭკორი, სოციალურ ქსელში ახალ პოსტს აქვეყნებს.
„ადამიანს თუ არ აქვს საკუთარი შემოსავალი, ის, ჩემი აზრით, არის შუამავალი მიუსაფარ ცხოველსა და იმ ადამიანს შორის, ვინც თანხას ურიცხავს მას ამ ცხოველის მოვლისთვის. იგულისხმება კვება, მკურნალობა, საცხოვრებლით
უზრუნველყოფა და ა.შ. ამ შემთხვევაში, თანხის მიმღებმა უნდა წარუდგინოს საზოგადოებას ანგარიში(ქვითრის და ყველა კერძო შემთხვევაში ცხოველის ფოტო),თუ რა ოდენობის თანხა დაიხარჯა ცხოველზე და რა დანიშნულებით. ასევე გვეცოდინება ცხოველის მდგომარეობა და ჩატარებული მანიპულაციები. ეს ნათელს მოჰფენს ამ ცხოველთამოყვარულის საქმიანობას, თუ რამდენად პირნათელია ის, ცხოველისა და დონორის მიმართ.
2. ადამიანი, რომელიც მიუსაფარ ცხოველებს უვლის/პატრონობს საკუთარი შემოსავლიდან, იქნება ეს ბიზნესი, ხელფასი თუ სხვა სახის აქტივი,ის თავისუფალია საზოგადოებასთან ანგარიშვალდებულებით. თუმცა, მის მიერ გაღებული ქველმოქმედების საზოგადოებისთვის გაცნობით, ის ზრდის ცნობადობას ამ პრობლემის შესახებ და უბიძგებს სხვა ადამიანებს ამდაგვარად მოქცევისკენ, რაც, უდავოდ დადებითი მოვლენაა.
3.რთულია ამდენ მიუსაფარ ცხოველსა და დონორებს შორის შუამავლობა, უდიდეს დროსა და პასუხისმგებლობას მოითხოვს. შემოსავლის არმქონე ადამიანს, გარდა მიუსაფარ ცხოველთა პატრონობისა, უწევს პირადი პრობლემების მოგვარებაც (კომუნალური გადასახადები,კვება, ტრანსპორტირება და ა.შ.), რაც, პირადად მე, წარმოუდგენლად მიმაჩნია და იწვევს კიდეც ბევრ მითქმა-მოთქმასა და გაუგებრობას. ვინაიდან, მიუსაფარი ცხოველების სიმრავლე და ამით გამოწვეული პრობლემები ეხება მთელს საზოგადოებას და მათი არსებობა პირველ რიგში, გამოწვეულია ისევ ამ საზოგადოების წევრებისგან (ცხოველთა უკონტროლო გამრავლება, ქუჩაში მათი გამოგდება/მიტოვება და ა.შ.) – ხომ არ აჯობებს, სახელმწიფომ შემოიღოს დროებითი მოსაკრებელი, რომელსაც გადაიხდის ადამიანი ხელფასიდან, ბიზნესის მოგებიდან, ან სხვა სახის აქტივიდან.
კატასტროფულად არის გაზრდილი მიუსაფარი ცხოველების რაოდენობა, ამით კი გაზრდილია დაკბენებისა და ცოფის გავრცელების რისკი.
ქვეყნის მასშტაბით,რეგიონებში გაიხსნება (სადაც არ ფუნქციონირებს) დაწესებულებები და ჰუმანური მეთოდით, სტერილიზაცია-კასტრაციის ოპერაციებით მოხდება მიუსაფარი ცხოველების რაოდენობის შემცირება. გაიზრდება ანტირაბიული (ცოფი) აცრების რიცხვი და მიუსაფარი ცხოველები საჭიროების შემთხვევაში სამედიცინო დაკვირვების ქვეშ იქნებიან“, – წერს ლაშა გეგეჭკორი.