ჟურნალისტი ნინო ჯანგირაშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს:
ყოველგვარი ემოციების გარეშე, მხოლოდ ცივი გონებით უნდა ითქვას: იმედის თანამშრომლები რასაც აკეთებენ, იმას უნდა ერქვას სახელი. თუ ამას სახელი არ დაერქმევა, სულ ტყუილად გვიბრძოლია, სულ ტყუილად გვიწვალია, სულ ტყუილად გვიხაროდა საბჭოთა კავშირის დანგრევა, სულ ტყუილად მოგვიპოვებია დამოუკიდებლობა, სულ ტყუილად გვიშრომია, სულ ტყუილად მივდიოდით ჯახირ–ჯახირით, მაგრამ მაინც წინ, სულ ტყუილად გვიოცნებია ცივლიზებული სამყაროს ნაწილობაზე, მოკლედ სულ ტყუილად გვიცხოვრია და სულ ტყუილად გვქონია მომავლის იმედია. საერთოდ არაფერს ფასი არ ქონია, რაც გვიკეთებია, რაც წაგვიკითხავს, რაც გვინახავს, რითაც ოდესმე აღვფრთოვანებულვართ და ცრემლები მოვდგომია, და ა.შ.
ხოდა, იმედის თანამშრომლები რასაც აკეთებთ, ეს არის სამშობლოს ღალატი, ეს არის ბოლშევიკობა, ჩეკისტობა, წითელკომისრობა, შარიკოვობა, სერგოორჯონიკიძეობა, ბრეჟნევის და ანდროპოვის ჭუჭყობა, პუტინის სწორნაწლავობა, შავრაზმელობა, ნაბიჭვრობა, არაადამიანობა, გონებაშეზღუდულობა და ა.შ. ყველაფრის ჩამოთვლა მეზარება.
სახელი გქვიათ, ახლა აბა თქვენ იცით. ოღონდ ამ ყველაფერს რომ დაგიძახებთ ყოველთვის, ყოველ შესაძლო მომენტში, არ დაიწყოთ წკმუტუნი ნუ გვაბულინგებთო.