მსახიობი თეკო ჩუბინიძე ფართო საზოგადოებამ სერიალიდან “შუა ქალაქში” გაიცნო, შემდეგ იყო “ჟამი ყვავილობისა”, “ქაღალდის ტყვია”, “რუსული სამკუთხედი” და შემდეგ შემოქმედებითი პაუზა, სხვა ინტერესები… ახლახან სერიალში “ჩემი ცოლის დაქალები” მარის როლში მოგვევლინა. მარის მეუღლე პარლამენტის წევრია, აქტიური პოლიტიკური ცხოვრებით გამორჩეული. როგორ შექმნა ეს პერსონაჟი და რა განცდაა წლების შემდეგ, გადასაღებ მოედანზე დაბრუნება? – ამის შესახებ თეკო თავად გვესაუბრა.
– ეკრანზე დიდხანს აღარ ჩანდი. ამ შემოქმედებით პაუზაზე რას გვეტყვი?
– დიახ, დიდი ხანია გადაღებები აღარ მქონია, თეატრშიც 2019 წლამდე ვთამაშობდი. ამ ხნის განმავლობაში ჩემი შემოქმედებითი საქმიანობა სხვა მიმართულებით წავიდა, კასტინგის მენეჯერი ვიყავი, გადაღებებზე ვმუშაობდი, ფილმებისთვის, რეკლამებისთვის ვარჩევდით მსახიობებს. ბოლო ფილმი, რომელზეც ვიმუშავე, სოსო ბლიაძის “ოთარის სიკვდილი” იყო. ბოლო დროს დავინტერესდი ფსიქოლოგიით, შემდეგ – ფსიქოდრამით, რომელიც ჩემს პროფესიასთან ირიბად კავშირშია. მოვინდომე, ამ მიმართულებით განათლება მიმეღო და სასწავლებლად გერმანიაში წავედი.
ახლა საქართველოში ვარ, რადგან კასტინგი გავიარე და “ჩემი ცოლის დაქალებში” მარის როლზე დამამტკიცეს. პერიოდულად ჩავდივარ გერმანიაში, მაგისტრატურაში მინდოდა სწავლის გაგრძელება, მაგრამ აქ გადაღებები აქტიურად დამეწყო და ეს გეგმა დროებით დავაპაუზე. ასევე ჩართული ვარ სოციალური თეატრის საქმიანობაში. ვფიქრობ, ეს საქართველოსთვის ძალიან საინტერესო იქნება. სოციალური თეატრი ინტერაქტიურია, მაყურებელი თავად ერთვება ამ პროცესში, თავად ჰყვება ამბებს და შემდეგ იმპროვიზებულად ხდება გათამაშება. თერაპიის ეფექტიც კი აქვს. ეს მიმართულება ძალზე მაინტერესებს და ბედნიერი ვიქნები, საქართველოში თუ დაფუძნდება და განვითარდება. ახლა მთლიანად “ჩემი ცოლის დაქალებზე” ვარ გადართული.
– შენს პერსონაჟს მარი ჰქვია. მის შესახებ მიამბე, როგორც მსახიობისთვის, ეს პერსონაჟი რითაა საინტერესო?
– საინტერესო იმით არის, რომ ეს ადამიანი ჩემგან სრულიად განსხვავებულია. მსახიობებს კი ასეთი როლები მეტად გვაინტერესებს. მარი ცოტათი შტერი გოგოა, ცოტათი ამბიციური, მიამიტიც, გამაღიზიანებელიც. ფუფუნებაში ნაცხოვრები ქალის სიტუტუცე სჭირს; ცოტათი დაუფიქრებელიც არის, ზედაპირული, რაღაც მომენტში მიუღებელიც და ამ ყველაფრით ძალზე საინტერესოა. ოქროს შუალედის პოვნაა საჭირო ამ პერსონაჟის თამაშისას, მისი ეს თვისებები რომ გამოიკვეთოს, მაგრამ ძალიან შტერი და სულელიც არ გამოჩნდეს.
– როდესაც სცენარი გადმოგიგზავნეს, ბუნებრივია, პერსონაჟის სახე წარმოსახვაში ჩამოგიყალიბდა, მუშაობის პროცესი როგორ დაიწყე? მისი მანერები, საუბრის სტილი, პოლიტიკოსების ოჯახებს დააკვირდი? აქვე გკითხავ, მარის რეალური პროტოტიპი ჰყავს?
– სცენარის წაკითხვისთანავე ჩემი ერთი ნაცნობი ქალბატონი გამახსენდა. ის ყოველთვის საოცარ შეკითხვებს მისვამდა, ლაპარაკობდა ჩემთვის ძალიან უცნაურად და მიუღებლადაც კი; იყო გათამამებული, შეძლებული ფენიდან. გამახსენდა მისი მანერა, გამოხედვა, ცოტათი შტერული შეკითხვები, რომელიც მისთვის ღრმა და შინაარსიანი იყო. ასეთი ადამიანები შეიძლება ნახო ტელევიზიით, ფილმებშიც, ინსპირაცია აიღო მოყოლილი ამბებიდან, წაკითხულიდან… მარი ამ ყველაფრის ნაზავია, თუმცა ის ჩემი ნაცნობი მაინც დომინანტია ამ პერსონაჟში (იცინის). ამ სერიალზე მუშაობა იმიტომ მომწონს, რომ მაყურებელმა ადვილად შეიძლება დაინახოს, როგორი ადამიანები არსებობენ ჩვენს რეალობაში. ზოგიერთმა იქნებ საკუთარი თავიც აღმოაჩინოს, სხვა თვალით შეხედოს და არ მოეწონოს.