საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილე ნინო კალანდაძე, საკუთარ ფეისბუკ გვერდზე ვრცელ პოსტს ავრცელებს:
“დილით ადრე შეხვედრა მქონდა. ერთი საათით ადრე მივედი. როცა აღმოვაჩინე, რომ გადავამლაშე პუნქტუალობაში, იქვე კაფეში შევედი. ადგილმდებარეობას არ ვაკონკრეტებ. დავჯექი ლეპტოპით და ვემზადები შეხვედრისთვის. ბართან ორი ახალგაზრდა ბიჭი სხედან, სტუდენტები, რომლებიც ამავდროულად სადღაც სხვადასხვა ცვლაში მუშაობენ – ასე ირკვევა უნებლიედ მიყურადების გზით. კარგი გარეგნობის რუსი გოგონები მიდი-მოდიან, გამოპრანჭული, ცოტა ვულგარულად დილის 10 საათისთვის. მიიქცევდნენ ყურადღებას, მაგრამ არა ამ ბიჭების. ისინი ესაუბრებიან ბარმენს, რომელიც საღამოს „ივენთზე“ ეპატიჟებათ, სადაც ის დიჯეია: „ლეიბლის პონტია, სადაც ვარელიზებ რაღაც ტრეკებს. პრივატფართია, მარა რაღაც პრომოუტიც აქვს.“ „იქ რა მინდა, მარტო რაღაც ტრეკშოუები თუ იქნება?“ პასუხობს ბრეკეტებიანი, ქერად შეღებილი ბიჭუნა „კავბოის შუზებში”. უცებ მეორე ამატებს, „აუ, ნუში არ დამიმატო რა, მეზიზღება ნუშის რძე“. და აგრძელებს, “იქ არ მინდა, აგრესიული გარემოა, ვერ ვმუშაობ წესიერად”. ამ დროს მიმტან გოგონას დაუვარდება ლანგარი. ჩვენი გმირები ჩამოხტნენ მაღალი სკამებიდან, წამში აალაგებინეს, ჩანთა გაუსწორეს, არ ინერვიულო, დაგელოდებიანო მიაძახეს და გაუშვეს. ბოლოს, მოკლედ, თუ მალე მოვრჩი გამოცდებს, შემოგიერთდებითო შორტებიანმა. მეც მეორე ცვლაში ვარ დღეს და ვნახოთ, როგორ მოვასწრებო, მეორემ და იშლებიან პატარა, მშვიდობის საქმიანი მტრედები. გასასვლელში უცხოელ ასაკოვან ქალს კარს უჭერენ, ინგლისურად ესალმებიან და გადიან.
ტრეკები და ლეიბლები იქით იყოს, გამოვტყდები, ბევრი მეც ვერაფერი გავიგე. მაგრამ, ამ წესიერ, მოპაციფისტო ნეტარ ბავშვებს, არც ომის პარტია ესმით რა არის და არც ორბან-ღარიბაშვილის ანაქრონული ჭყივილი, ისეთივე ფაქტია, როგორც ის, რომ ეს ქვეყანა სტატუსით, თუ მის გარეშე მყრალ საბჭოეთში დაბრუნებადი აღარაა. არაა და მოკალი! დააგვიანდა ბორინკას. მთელი თაობით დააგვიანდა” – განაცხადა ნინო კალანდაძემ.