ცოტა ხნის წინ 38 წლის ახალგაზრდა მამაკაცი გარდაიცვალა. სამწუხარო ინფორმაციას შოთო სიხარულიძე ავრცელებს:
“გარდაიცვალა ემიგრანტი დედის და მამის შვილი 38 წლის გიგა გოგია გლოვობს ჩემი ქუთაისი ნიკიას სამხედრო გარადოკი💔😭
უკვე ჩაფრინდნენ საბერძნეთიდან ათენიდან მშობლები და ჩაეხუტა ემიგრანტი დედ-მამა უკვე 9 წლის მონატრებული შვილის გაყინულ სხეულს….
გიგა იძინე მშვიდად შენს მარადიულ სასუფეველში, სადაც ნეტარ არიან ღვთისგან რჩეულნი. ყოველთვის გვემახსოვრება შენი სათნო, ლამაზი ღიმილი და გულის სითბო. ღმერთს სასუფეველში რჩეულები მიჰყავსო ამბობენ… მხოლოდ ფიზიკურად, თორემ ჩვენი ფიქრი სულ შენ გევლება თავს, გჯეროდეს, არასოდეს დაგივიწყებთ და არ მოგაკლებთ ლოცვასა და სანთელ-საკმეველს ,შენ ჩვენს გულებში სამუდამო ტკივილად დარჩები, მოგონებად გადაქცეული. ნეტავი გვყოლოდი, ცოცხალი გვყოლოდი, ნამდვილი და არა ასეთი ცრემლიანი შენი ჩამსხვრეული სიკეთით ხელში, რა ლამაზი იმედი იქნებოდი ემიგრანტი დედის და მამის.. ულმობელმა სიკვდილმა ერთმანეთს ფიზიკურად დაგვაშორა, მაგრამ შენ არ იფიქრო, სიკვდილი შეძლებს შენდამი სიყვარულის განელებას. ჩვენ არ შეგვიძლია შენი სიყვარულის გარეშე.
რა ცარიელია სამყარო უშენოდ, გვზარავს, როდესაც ვფიქრობთ, რომ ვერასდროს გნახავთ, ყველას თვალწინ გვიდგას შენი თბილი სახე და თვალები შენი სურათის მოფერების გარდა არაფერი შეგვიძლია. თითქოს გაჩერდაო დროის დინება. შენი დაკარგვით გამოწვეულ ტკივილს დრო ვერ გააყუჩებს სიცარიელეა ჩვენს გულებში. შეუხორცებელ ჭრილობად გვაქვს შენი არყოფნა, წახვედი და დაგვიტოვე უსასრულო სევდა..
შენს სახლში სანთლები ტირიან, შებრალებას ითხოვენ… შენ, შენ რატომ არ შეგებრალა მონატრებული ემიგრანტი დედ-მამა…
ტაძარი ჩუმია უტყვი, მდუმარე, აქაც სანთლები ტირიან. იღვენთებიან ხატის წინაშე. სათქმელი ბევრია… თხოვნა იგივე… ფიქრი ძნელია, ძალიან ძნელი, უშენოდ…
დრო ნელია, ალბათ, არც მიდის…
ცრემლები? _ ცრემლები, რამდენიც გინდა, ბევრი, ულევი… ”
შენი სულის მოსაგონებლად ყოველთვის იციმციმებს დანთებული სანთლები და შენს საფლავზე აყვავებულ ყვავილებს არ მოაკლდება ნამი ემიგრანტი დედის და მამის ცრემლებისა.
“შოთო სიხარულიძე ქართველი ემიგრანტები” ღრმა მწუხარებას გამოთქვამს თანაუგრძნობს და სამძიმარს უცხადებს ემიგრანტ დედას რიმა გოგიას და მამას მურთაზ გოგიას.
ვუთანაგრძნობთ ოჯახს ნათესავებს მეგობრებსა და ახლობლებს.
(((კიდევ ერთი ემიგრანტი დედა და მამა ატირდა…
დღეს კიდევ ერთი მერცხლის ბარტყის შეწყდა ჭიკჭიკი,
ანგელოზებთან სუსტი ფრთებით ზეცად აფრინდა,
მაგრამ სიკვდილმა დედამისი შავით დაბინდა.
ვაი შენს დედას ანგელოზო, ვაი, მის ყოფას,
ემიგრანტობის ტვირთს ზიდავდა უცხო მიწაზე,
რით ვანუგეშოთ დედა, როცა სახეს იხოკავს,
ცრემლი ნიაღვრად გადმოხეთქავს გულის ფიცარზე.
ცა ჩამობნელდა, გაეყინა ღიმილი მზესაც,
მერცხლებმაც ფრთები შეიკეცეს, შეწყვიტეს ფრენა, გიგას აცილებენ ცრემლებით ზეცად,
საბრალო დედის შეიცოდე სიკვდილო მზერა.
ია და ვარდი მოფენილა უფლის კარამდე,
ნუ დარდობ დედი, შენი შვილი ცაში ნავარდობს,
ილოცეთ ყველამ მის წმინდა სულს ღმერთი ჰფარავდეს,
ვერ გაექცევი თუ სიკვდილი ფეხქვეშ დარაჯობს”