გთავაზობთ, პოეტის, მწერლის, მთარგმნელის, კობა ჭუმბურიძის ჩანაწერს, რომელსაც სოციალურ ქსელში აქვეყნებს:
“QUO VADIS
ეს ამბავი კორონამდე მოხდა…
მონატრებული შვილიშვილი ჩავიხუტე და დედამისმა – ფრთხილად, მგონი გრიპი ეწყებაო.
– რა უჭირს-მეთქი
– რა რა უჭირს, რახან პატარაა, ვირუსებიც პატარები ხო არ ექნებაო…
თურმე პატარისა უნდა გეშინოდეს.
რამდენი რამ ასწავლა ამ კორონამ კაცობრიობას. ათასწლოვანი ფასეულობები და ქცევები გადააფასებინა.
გარეგნულადაც შეგვცვალა, პირბადის ტარებამ ცოტა უფრო ყურჭიტები გაგვხადა.
ვაქცინის შექმნის ვადების ესოდენი სისხარტე კი მე უფრო დიდ ტექნოლოგიურ ნახტომად მიმაჩნია, ვიდრე მთვარეზე გავლა.
დღეს დათო გადელიამ პოსტი დადო, რომელიც ასე იწყება – ეპიდემიოლოგიაში ყველა წვრილმანს აქვს მნიშვნელობაო.
მეტსაც ვიტყოდი – რაც უფრო წვრილია, მით უფრო.
გურულის ანეკდოტიც გამახსენდა
– რამ მოკლა ისიდორეო?
– გრიპმაო
– უჰ, მაი აფერიო.
ყველას ეცინებოდა ამაზე მაშინ და თურმე უმეტესობა ასეც ფიქრობდა და ფიქრობს, როგორც ჩანს…
David, მეოთხედ როდის ავიცრათ?”