“დღე, როდესაც შვილები ლოცავენ თავიანთ მშობლებს” – რა ლოცვა უნდა წაიკითხოთ დღეს?

მ ი რ ქ მ ა – ეს არის დღე, როცა პატარა იესო დაბადებიდან მე-40 დღეს იერუსალიმის ტაძარში მიიყვანეს.

მიეახლა კრძალვით ყრმა იესუს სვიმეონი, მიირქვა, მიიწვინა თავის მკლავებზე და წარმოთქვა, ვითარცა გედმა სიკვდილის წინ: „აწ განუტევე მონაი შენი, მეუფეო, სიტყვისაებრ შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თვალთა ჩემთა მაცხოვარება შენი… აწ განუტევე, უფალო, რამეთუ მრავალი ტკივილი განუცდია შენს მოლოდინში, შენი ხილვით გამოწვეულ სიხარულში განუტევე, უფალო, და ნუ აცქერინებ ჰურიათა მიერ შენ ზედა კადრებას… ნუმცა ვიხილავ გვირგვინსა მას ეკლისასა, – ღაღადებდა სვიმეონი, – ნუმცა მონისა მიერ ყურიმლისცემასა, ნუცა ლახვარსა გვერდსა შენსა ცემულს ვიხილავ… განმიტევე, უფალო, რაითა წარვიდე და ვახარო ძველი აღთქმის მართალთ – აბრაამს, ესაიას, მამასა შენსა დავით წინასწარმეტყველს – შენი მობრძანება“.

ლ ო ც ვ ა, რომელიც მირქმის დღესასწაულზე, 15 თებერვალს ყველა მართლმადიდებელმა ქრისტიანმა უნდა წაიკითხოს:

ტროპარი: გ ი ხ ა რ ო დ ე ნ მიმადლებულო ღვთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ შენგან განხორციელდა მხსნელი სოფლისა, ქრისტე ღმერთი ჩვენი, იხარებდ შენცა მოხუცებულო მართალო სვიმეონ, რამეთუ მიიქუ მკლავთა შენთა განმათავისუფლებელი სულთა ჩვენთა, რომელი მოგვანიჭებს ჩვენ დიდსა წყალობასა.

ღვთისმშობელო ქალწულო, სასოებაო ქრისტიანეთაო, დაგვიფარე, დაგვიცევ და გვაცხოვნე, რამეთუ შენ ზედა დაგვიძს სასოება.

კონდაკი: საშო რა ქალწულებრივი განსწმინდე შობითა შენითა და ხელნიცა სვიმეონისნი აკურთხენ ვითარცა გშვენოდა, უსწვრე აწცა და გვაცხოვნენ ქრისტე ღმერთო, დაამშვიდენ ბრძოლასა შინა მოქალაქობა ჩუენი და დაიცვენ მეფენი, რომელნი შეიყვარენ, მხოლოო კაცთმოყვარე.