მსახიობმა ეკა ანდრონიკაშვილმა “ნიკოლოზის კითხვებში” ისაუბრა, თუ როგორ სურდა, მეორედ განეცადა დედობა და როგორ მიიღო ეს გადაწყვეტილება.
დედობაზე ვრცლად მან წლების წინ mshoblebi.ge-სთან ინტერვიუში ისაუბრა. გთავაზობთ ამონარიდს ინტერვიუდან:
– პირველად დედა 23 წლის წინ გავხდი და სიმართლე გითხრათ, ძალიან ფორიაქში ვიყავი. ძალიან ახალგაზრდა – 20 წლის დაბნეული დედა ვიყავი, თუმცა მახსოვს მეორე დღეს ბავშვი გულზე მივიკარი და ვუთხარი, დამშვიდდი, მე შენს გვერდით ვიქნები ყოველთვის-მეთქი… რაც არ უნდა უცნაურად ჟღერდეს, ბავშვი დამშვიდდა, თითქოს მომისმინა. ამის შემდეგ ჩვენს შორის ისეთი უხილავი ძაფი გაიბა და ისეთი კავშირია, რომელსაც ვერაფერი გაწყვეტს.
– რადგან ძალიან ახალგაზრდა იყავით, თუ გქონდათ შეგრძნება, რომ თითქოს ერთად იზრდებოდით?
– ბავშვი რომ გავაჩინე, ექვს დღეში დაბადების დღეზე წავედი და ოც დღეში სპექტაკლი ვითამაშე. ურთულესი პერიოდი – 90-ინი წლები იყო. შუქი წავიდა და აღარასოდეს მოვიდა, ძალიან ექსტრემალურ პირობები იყო. სხვათა შორის, მე და ეკა ნიჟარაძემ ერთად გავაჩინეთ ბავშვები და ერთმანეთს რაღაცებს ვუგზავნიდით, რაც არ გვქონდა. ერთად გავიარეთ ძალიან ბევრი სირთულე. არც გათბობა იყო, არც პამპერსი და არც არაფერი. ამავე დროს სულ რეპეტიციები, სპექტაკლები გვქონდა. ძალიან მეხმარებოდა ბებია და როგორღაც გადავიტანეთ ის ყველაფერი.- დიახ, ძალიან დამოუკიდებელია, თავის თავს თვითონ უვლის. ასე ჩამოყალიბდა და ძალიან მიხარია. ბიჭის ეგ თვისება ყველაზე მეტად მომწონს და დედებს ვურჩევდი, ასე გაზარდონ, რადგან ქართველი კაცები ძირითადად სულ დედაზე არიან დამოკიდებული. ამერიკელი დედები ისე ზრდიან შვილებს, რომ თავის ცოლ-შვილს მოუარონ, ჰქონდეთ კარგი შემოსავალი და ჯანმრთელობა. ძალიან მომწონს ჩემი შვილი რომ თავიდან ბოლომდე თავს თვითონ ინახავს! რაც სკოლა დაამთავრა, იმის შემდეგ მუშაობს, ამჯერად ოპერატორია პირველ არხზე და უკვე დაახლოებით ოცი ქვეყანა მოიარა. ამავე დროს მუსიკას წერს და ძალიან შემოქმედებითი პიროვნებაა… სამი-ოთხი წლიდან ბებიაჩემს დაჰყავდა ბაღში და რაღაც მომენტში მივხვდი, რომ პირიქით იყო და ჩემს შვილს იქეთ დაჰყავდა ბებიაჩემი. სულ წინ მიდიოდა მტკიცე ნაბიჯებით. პატარა ასაკიდანვე მზრუნველობას იჩენდა ჩემს მიმართ. დღეს ძალიან ვმეგობრობთ, მაგრამ ზოგჯერ მახსენდება, რომ დედა ვარ…