ყურძენი — ფოთლოვანი ვაზის კენკროვანი ნაყოფი, რომლისგანაც ძირითადად ამზადებენ ღვინოს. ყურძენი მოიხმარება როგორც ხილი, ასევე მისგან მზადდება: მურაბა, ყურძნის თესლის ექსტრაქტი, ქიშმიში, ძმარი, ყურძნის ზეთი და ღვინო. ყურძენი არის არა-კლიმაქტერიული ხილი, ძირითადად იზრდება მტევნებად.უნიკალური შემადგენლობის წყალობით, ყურძნის ნაყოფი (რბილობი, კანი და წიპწები) მრავალ ორგანოსა და სისტემაზე მოქმედებს.
გლუკოზა და ფრუქტოზა (მათი შემცველობა დამოკიდებულია ყურძნის ჯიშსა და ამინდის პირობებზე და დაახლოებით 30%-ია) ენერგიის მარაგს სწრაფად აღადგენს, თავის ტვინის მუშაობაზე სასიკეთოდ მოქმედებს. ყურძენი ბუნებრივი ტონიკია.
ყურძნის მიღება არ შეიძლება:
კუჭისა და თორმეტჯგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების გამწვავებისას, აგრეთვე დიარეის დროს;
ის დაუშვებელია შაქრიანი დიაბეტის და გაცხიმოვნების, არტერიული ჰიპერტენზიის, ღვიძლის ციროზის, კარიესის, სტომატიტის მქონეთათვის;
ყურძნის მიღება სასურველია სხვა პროდუქტებისგან დამოუკიდებლად, რამდენადაც ის აპროვოცირებს ნაწლავებში დუღილის პროცესებს, იწვევს ნაწლავის გაღიზიანებას და მეტეორიზმს;
არ ჭამოთ საღამოს, 4-5 საათის შემდეგ – ამ დროს ორგანიზმში ინსულინის გამომუშავება ქვეითდება და საჭმლის მომნელებელ სისტემას ხილის, კონკრეტულად კი ყურძნის გადამუშავება უჭირს. სრულფასოვანი გადამუშავების გარეშე დარჩენილი ხილი, ერთი მხრივ, სისხლში შაქრის დონის მკვეთრ მატებას, მეორე მხრივ კი, ნაწლავებში დუღილის პროცესების გააქტიურებას იწვევს;