რა ასაკიდან გახდა მსახიობი ზურა ნიჟარაძე ფინანსურად დამოუკიდებელი, როგორი მხარჯველია ის და რა ეხმარება მას ფინანსების სწორად გადანაწილებაში – ამ კითხვებზე მსახიობი ჟურნალ „თბილისელებს“ პასუხობს.
ზურა ნიჟარაძე: პირველი ანაზღაურება პირველ კურსზე ავიღე. ეს იყო რეკლამის თუ ფილმის მასობრივი სცენის გადაღება. ის ფული ბიჭებთან ერთად დავხარჯე. ბევრი არ იყო, მაგრამ ამ ამბის აღსანიშნად გვეყო.
ფინანსური დამოუკიდებლობა ცოტა გვიან მოვიდა. მაშინ უკვე სტუდენტი აღარ ვიყავი. 2006 წლიდან ჩემს ცხოვრებაში გაჩნდა თეატრი, რეკლამები, ფილმები. მაშინ მთავარი და დიდი როლები არ მქონდა, მაგრამ პატარ-პატარა სცენებში მიღებდნენ. არაფერს ვთაკილობდი. მარტო მაშინ არა, ახლაც ასე ვარ. ჩემთვის მთავარია, ვინ იღებს მას, ფინანსებს და როლის მასშტაბს არ აქვს მნიშვნელობა.
– როცა თვითონ გჭირდებათ ფული, დახმარებისთვის პირველი ვინ გახსენდებათ?
– ძალიან არ მიყვარს ფულის სესხება. ჩემს სიცოცხლეში 3-4-ჯერ მექნება ნასესხები. თუ ძალიან მიჭირდა, მერჩივნა, შავი პური მეჭამა, მაგრამ არავის ვალი არ მქონოდა.
იმ ერთეულ შემთხვევებშიც, მხოლოდ მაშინ მიმიცია ჩემი თავისთვის სხვისგან ფულის თხოვნის უფლება, როცა ზუსტად მცოდნია, რომ დასაბრუნებელი ფული, ეჭვგარეშე, მალე მექნებოდა. ვინმეს ფული იმის იმედად გამოვართვა, რომ მერე რამე გამოჩნდება, ჩემთვის ეს გამორიცხულია.
– ფული ყველაზე წარმატებულად რაში დაგიხარჯავთ?
– რაც ჩამიფიქრებია, ძირითადად, ყველაფერი გამოსულა. დიდი ბიზნესმენი მე არ ვარ, მაგრამ რაღაც ალღო მაქვს ამ საქმეში. რამდენიმე საქმეში წამიგია, მაგრამ არა ჩემი მიზეზით. უბრალოდ, „გადამაგდეს“. ის იკადრეს, რაც არ უნდა ეკადრებინათ და მერე მსგავსი ტექსტებით იმართლებდნენ თავს – „თუ გინდა მომკალი, რა ვქნა!?“ მართლა ხომ არ მოვკლავდი ადამიანს?! თორემ, ჩემი უნიჭობის გამო ფული არასდროს დამიკარგავს.