მანანა კოზაკოვამ პანდემიის პირობებში ახალი საქმე წამოიწყო, რომელიც გარკვეული შემოსავლის წყაროცაა და რაც ყველაზე მთავარია, განსაკუთრებით მძიმე პერიოდში ის გულის გადაყოლებაშიც ეხმარება.
მანანა კოზაკოვა: მე, თამუნა ბუხნიკაშვილი და დამხმარე ქალბატონი ნია დიდხანს ვფიქრობდით, რა გაგვეკეთებინა. კერვა მე არ მეხერხება და ამ საქმეს ქალბატონი ნია აკეთებს. მე ვდიზაინერობ (იცინის). გეტყვით, როგორია ჩემი დამოკიდებულება სამოსისადმი. ახალგაზრდა რომ ვიყავი, საერთოდ არ მაინტერესებდა, რა მეცვა. შემეძლო, ერთი და იმავე ტანსაცმლით მევლო და მაღალ მატერიებზე ვსაუბრობდი, ვამტკიცებდი, რომ განვითარებისთვის სამოსს არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა.
მაგრამ, როგორც ჩანს, ასაკთან ერთად გაიღვიძა იმან, რაც ჩემში ბავშვობაში დაილექა. ამ მხრივ, ძალიან შევიცვალე და ახლა სტილსა და შესაბამისი სამოსის შერჩევას დიდ ყურადღებას ვუთმობ. პანდემიის დროს რომ უსაქმოდ დავრჩი, ძალიან გამიჭირდა. ვფიქრობდი, რით შეიძლებოდა, დავკავებულიყავი და მოვიფიქრე. ამ სიტუაციაში კაბას ვერ იყიდი, საჭირო არაა, სად უნდა ჩაიცვა?! მაგრამ სუპერმარკეტში პურზეც რომ ჩადიხარ, ხომ გინდა, კარგად გამოიყურებოდე და ამიტომ, გადავწყვიტეთ, ისეთი დეტალები შეგვექმნა, რომელიც ჩვენს ყოველდღიურ სამოსს ხალისს შემატებს და ქალურობასაც ხაზს გაუსვამს. ქალბატონმა ნუნუ ბენდუქიძემ ძალიან ძვირფასი ჰალსტუხები მაჩუქა და მათგან ჟილეტის, საყელოსა და სხვა დეტალების შექმნა დავიწყე. ახლა უკვე ბევრი იდეა დამიგროვდა, საახალწლოც და ყოველდღიურიც. სამკაული იქნებოდა თუ სამოსი, სახლში რაც კი რამე მებადა, ყველაფერი დავშალე (იცინის). ლევანი მეხუმრება, თუ ყველაფერი დაშალე, რაღა გამოვაო. ეს საქმე საკუთარი სიამოვნებისთვის წამოვიწყე, მაგრამ იმდენი რამ დაგვიგროვდა, რომ გაყიდვაზეც დავიწყე ფიქრი.
– ბატონი ლევანი როგორ უყურებს ამ ამბავს?
– ბატონი ლევანი ძალიან ჩართულია პროცესში. ამბობს, რომ ის კრიტიკოსია და მითითებებს გვაძლევს, ბოლო სიტყვა მისია. მე დირექტორს მეძახის (იცინის).
– შემოსავლის წყაროსთან ერთად, ამ რთულ ვითარებაში ეს რეაბილიტაციის პროცესიცაა, არა?
– უფრო ეგ არის. ძალიან განვიცდი, რაც ჩვენს თავს ხდება, ძალიან ცუდად ვარ. ეს საქმე რაღაც დოზით დამეხმარა, მაგრამ ზოგჯერ თავს ვერ ვერევი. თვითმკურნალობა ჯერ ვალერიანის წვეთებით დავიწყე, მერე სხვა წამალი დავლიე, მერე კიდევ სხვა. არადა, წამლების თვითნებურად მიღება ძალიან ცუდია, შეიძლება, უარეს მდგომარეობაში აღმოჩნდე. ამიტომ ნევროპათოლოგს მივმართე, მივხვდი, რომ საჭირო იყო. მაგრამ რომ გითხრათ, ძალიან მშველის-მეთქი, მთლად მართალი არ იქნება.
კითხვა განაგრძეთ: primeambebi.ge-ზე
კომენტარები
0 კომენტარები
